29 จงมีธรรมบัญญัติอย่างเดียวกันสำหรับผู้ทำผิดโดยไม่เจตนา คือทั้งคนอิสราเอลผู้เป็นคนพื้นเมือง และคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา
30 แต่ถ้าคนใดคนหนึ่งทำผิดอย่างจงใจ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนพื้นเมืองหรือเป็นคนต่างด้าว คนนั้นได้หมิ่นประมาทพระยาห์เวห์ เขาจะต้องถูกตัดออกจากท่ามกลางชนชาติของตน
31 เพราะเขาดูหมิ่นพระดำรัสของพระยาห์เวห์ และขัดขืนพระบัญญัติของพระองค์ เขาต้องถูกตัดออกอย่างแน่นอน เขาต้องรับโทษของตน”
32 ขณะที่คนอิสราเอลอยู่ในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาพบชายคนหนึ่งไปเก็บฟืนในวันสะบาโต
33 พวกที่พบเขาเก็บฟืนก็พาเขามาหาโมเสส อาโรน และชุมนุมชนทั้งหมด
34 เขาจึงขังคนนั้นไว้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะทำกับเขาอย่างไร
35 แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ชายคนนั้นจะต้องถูกลงโทษถึงตาย ชุมนุมชนทั้งหมดต้องเอาหินขว้างเขาให้ตายที่นอกค่าย”