25 เขาขอน้ำ เธอก็ให้น้ำนมเธอเอานมข้นใส่ชามอย่างดีมายื่นให้
26 เธอเอื้อมมือหยิบหลักเต็นท์มือขวาของเธอฉวยค้อนใหญ่เธอตอกสิเสราเข้าทีหนึ่งเธอบี้ศีรษะของเขาเธอตอกทะลุขมับ
27 เขาทรุดตัวล้มลงแน่นิ่งแทบเท้าของนางแทบเท้าของนาง เขาทรุดตัวล้มลงเขาทรุดตัวลงที่ไหน ที่นั่นเขาล้มลงตาย
28 “มารดาของสิเสรามองออกไปทางหน้าต่างนางจ้องมองผ่านช่องตารางหน้าต่าง ร้องว่า‘ทำไมหนอ รถรบของเขาจึงมาช้าเหลือเกิน?ทำไมล้อรถของเขาจึงเนิ่นช้าอยู่?’
29 บรรดาสตรีสูงศักดิ์และปราดเปรื่องของนางจึงตอบนางอันที่จริง นางรำพึงตอบตัวเองว่า
30 ‘พวกเขาคงกำลังแบ่งของริบที่ได้มากันหญิงหนึ่งหรือสองคนตกเป็นของชายหนึ่งคนผ้าย้อมสีที่ริบมาเป็นของสิเสราผ้าย้อมสีที่ปักลวดลายผ้าย้อมสีที่ปักลวดลายสองหน้าสำหรับพันคอของข้าเป็นของที่ริบมา’
31 “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้ศัตรูทั้งสิ้นของพระองค์พินาศดังนี้แต่ขอให้ผู้ที่รักพระองค์เป็นดั่งดวงตะวันเมื่อโผล่ขึ้นด้วยอานุภาพ”และแผ่นดินก็สงบสุขอยู่ 40 ปี