1 ในสมัยนั้นไม่มีกษัตริย์ในอิสราเอล และในสมัยนั้นคนเผ่าดานยังแสวงหาที่ดินอันจะเป็นมรดกของตนเพื่อจะได้พักอาศัย เพราะจนบัดนั้นแล้วมรดกในเผ่าอิสราเอลยังไม่ตกแก่เขา
2 ดังนั้นคนดานจึงส่งคนกล้าหาญ 5 คนจากตระกูลทั้งสิ้นของตนจากเมืองโศราห์ และเมืองเอชทาโอลไปสอดแนมและสำรวจดูแผ่นดินนั้น และคนดานสั่งพวกเขาว่า “จงไปสำรวจดูแผ่นดินนั้น” พวกเขาก็มาถึงแดนเทือกเขาเอฟราอิม ยังบ้านของมีคาห์และค้างแรมที่นั่น
3 เมื่อเขาทั้งหลายอยู่ใกล้บ้านของมีคาห์ เขาก็จำเสียงเลวีหนุ่มคนนั้นได้ จึงแวะเข้าไปถามว่า “ใครพาท่านมาที่นี่? ท่านทำอะไรในที่นี้? ท่านมีธุระอะไรที่นี่?”
4 เขาตอบคนเหล่านั้นว่า “มีคาห์ทำแก่ข้าพเจ้า อย่างนี้ อย่างนี้ เขาจ้างข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเป็นปุโรหิตของเขา”
5 คนเหล่านั้นก็พูดกับเขาว่า “โปรดทูลถามพระเจ้าให้หน่อยเถิด เพื่อเราจะทราบว่าทางที่เราจะไปนี้จะสำเร็จหรือไม่”
6 ปุโรหิตนั้นจึงตอบเขาทั้งหลายว่า “จงไปเป็นสุขเถิด หนทางที่ท่านไปจะอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์”
7 ชาย 5 คนก็ไปถึงเมืองลาอิช เห็นประชาชนในเมืองนั้น อยู่อย่างสบายตามวิสัยคนไซดอน คืออย่างสงบสุขไร้กังวล ไม่ขาดแคลนอะไรในดินแดนนี้ และมีทรัพย์สมบัติประชาชนนั้นอยู่ห่างไกลจากคนไซดอน อีกทั้งไม่คบค้ากับคนอื่นเลย
8 เมื่อคนทั้งห้ากลับมาถึงญาติพี่น้องที่เมืองโศราห์และเมืองเอชทาโอล ญาติพี่น้องจึงถามพวกเขาว่า “เจ้าพบอะไรบ้าง?”
9 พวกเขาตอบว่า “จงลุกขึ้น ให้เราขึ้นไปรบกับพวกนั้นเถิด เพราะเราได้เห็นแผ่นดินนั้นแล้ว นี่แน่ะ มันดีจริงๆ ท่านทั้งหลายจะเฉยอยู่ทำไม? อย่าชักช้าที่จะไปยึดครองแผ่นดินนั้นเลย
10 เมื่อท่านทั้งหลายไปแล้วจะพบประชาชนที่ไม่หวาดระแวงอะไร และแผ่นดินกว้างขวาง เพราะพระเจ้าทรงมอบมันไว้ในมือของท่านทั้งหลายแล้ว เป็นสถานที่ซึ่งไม่ขาดสิ่งใดในโลก”
11 คนจากเผ่าดาน 600 คน คาดอาวุธสงครามยกออกจากเมืองโศราห์และเมืองเอชทาโอล
12 เขาทั้งหลายยกขึ้นไปตั้งค่ายอยู่ที่คีริยาทเยอาริมในยูดาห์ เพราะฉะนั้นเขาจึงเรียกที่นั่นว่า มาหะเนห์ดาน จนถึงทุกวันนี้ เมืองนี้อยู่ทางทิศตะวันตกของคีริยาทเยอาริม
13 พวกเขายกผ่านที่นั่นไปยังแดนเทือกเขาเอฟราอิมมาถึงบ้านของมีคาห์
14 แล้วชาย 5 คนที่ไปสอดแนมดูแผ่นดินลาอิชก็บอกกับพี่น้องของตนว่า “ท่านทราบไหมว่าในบ้านเหล่านี้มีเอโฟด รูปเคารพประจำบ้าน รูปแกะสลัก และรูปหล่อโลหะ ฉะนั้นจงคิดดูว่า ท่านทั้งหลายจะทำอะไร?”
15 เขาทั้งหลายก็แวะบ้านของเลวีหนุ่มคนนั้น คือบ้านของมีคาห์ และถามดูทุกข์สุขของเขา
16 ส่วนคน 600 คนจากเผ่าดานซึ่งคาดอาวุธสงคราม ยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู
17 ชาย 5 คนที่ไปสอดแนมดูแผ่นดินนั้น ก็เดินขึ้นไปนำเอารูปแกะสลัก เอโฟด รูปเคารพประจำบ้าน และรูปหล่อโลหะไป ขณะที่ปุโรหิตยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู กับทหารคาดอาวุธสงคราม 600 คนนั้น
18 เมื่อคนเหล่านี้เข้าไปในบ้านของมีคาห์ นำเอารูปแกะสลัก เอโฟด รูปเคารพประจำบ้าน และรูปหล่อโลหะนั้น ปุโรหิตถามพวกเขาว่า “ท่านกำลังทำอะไรกัน?”
19 คนเหล่านั้นจึงตอบเขาว่า “เงียบๆ ไว้ เอามือปิดปากเสีย มากับเราเถิด มาเป็นบิดา และปุโรหิตของเรา ท่านจะเป็นปุโรหิตในบ้านของชายคนเดียวดี หรือจะเป็นปุโรหิตของเผ่าหนึ่งและตระกูลหนึ่งในอิสราเอลดีกว่า”
20 ใจของปุโรหิตก็ยินดี เขาจึงเอาเอโฟด รูปเคารพประจำบ้าน และรูปแกะสลัก เดินไปในหมู่ประชาชน
21 แล้วพวกเขาก็กลับออกไปและจัดให้เด็กเล็กๆ ฝูงปศุสัตว์และทรัพย์สินอยู่ข้างหน้า
22 เมื่อไปห่างจากบ้านมีคาห์แล้ว คนที่อยู่ในบ้านใกล้เคียงกับบ้านของมีคาห์ก็ร่วมติดตามจนทันคนดาน
23 จึงตะโกนเรียกคนดาน พวกเขาก็หันกลับมา พูดกับมีคาห์ว่า “เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหรือ? จึงยกคนมามากมายอย่างนี้”
24 มีคาห์ตอบว่า “ท่านทั้งหลายเอาพระต่างๆ ซึ่งข้าพเจ้าทำขึ้นและเอาปุโรหิตไป ข้าพเจ้าจะมีอะไรเหลืออยู่เล่า? ท่านทั้งหลายยังจะมาถามข้าพเจ้าอีกว่า ‘เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?’ ”
25 คนดานจึงตอบเขาว่า “อย่าให้เราได้ยินเสียงของเจ้าเลย เกลือกว่าคนขี้โมโหจะเล่นงานเจ้าเข้า เจ้าและครอบครัวก็จะเสียชีวิตไป”
26 ดังนั้นคนดานก็เดินทางต่อไป เมื่อมีคาห์เห็นว่าเขาเหล่านั้นมีกำลังมากกว่า จึงหันกลับไปบ้านของตน
27 คนเผ่าดานเอาของที่มีคาห์ทำขึ้น และเอาปุโรหิตซึ่งเป็นของเขาไปด้วย แล้วพวกเขามาถึงเมืองลาอิช มาถึงประชาชนที่อยู่อย่างสงบสุขไร้กังวล พวกเขาได้ประหารคนเหล่านั้น ด้วยคมดาบและเอาไฟเผาเมืองนั้นเสีย
28 ไม่มีผู้ใดมาช่วยเหลือ เพราะเมืองลาอิชอยู่ไกลจากเมืองไซดอน และประชาชนก็ไม่ได้คบค้ากับคนอื่น อีกทั้งเมืองนั้นอยู่ในหุบเขาใกล้เมืองเบธเรโหบ คนดานก็สร้างเมืองใหม่ และอาศัยอยู่ที่นั่น
29 และตั้งชื่อเมืองนั้นว่าดาน ตามชื่อดานบรรพบุรุษของพวกเขา ผู้เป็นบุตรของอิสราเอล แต่เมื่อก่อนเมืองนั้นมีชื่อว่า ลาอิช
30 คนดานตั้งรูปแกะสลักไว้สำหรับตน ส่วนโยนาธานบุตรเกอร์โชม บุตรของโมเสส ทั้งท่านและบรรดาบุตรชายของท่านก็เป็นปุโรหิตให้แก่คนเผ่าดาน จนถึงสมัยที่แผ่นดินตกไปเป็นเชลย
31 พวกเขาตั้งรูปแกะสลักซึ่งมีคาห์ได้ทำไว้นั้น ตลอดเวลาที่พระนิเวศของพระเจ้าอยู่ที่เมืองชิโลห์