เฉลยธรรมบัญญัติ 19:1-6 THSV11

1 “เมื่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ทรง​ทำ‍ลาย​บรร‌ดา​ชน‍ชาติ​ผู้​ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ประ‌ทาน​แผ่น‍ดิน​ของ​พวก‍เขา​แก่​ท่าน และ​ท่าน​ขับ‍ไล่​พวก‍เขา​ออก‍ไป และ​เข้า​ไป​อาศัย​อยู่​ใน​เมือง​และ​ใน​บ้าน​ของ​พวก‍เขา

2 ท่าน​จง​แยก​เมือง​ไว้​สาม​เมือง​สำหรับ​ท่าน ใน​แผ่น‍ดิน​ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ประ‌ทาน​ให้​ท่าน​ไป​ยึด‍ครอง​นั้น

3 ท่าน​จง​เตรียม​หน‍ทาง และ​แบ่ง​เขต​แผ่น‍ดิน​ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ประ‌ทาน​แก่​ท่าน​เป็น​มรดก​นั้น​ออก​เป็น​สาม​ส่วน เพื่อ​ให้​ผู้​ฆ่า​คน​ทุก​คน​หนี​ไป​อยู่​ที่​นั่น​ได้

4 “นี่​คือ​กรณี​ของ​ผู้​ฆ่า​คน​ที่​จะ​หนี​ไป​ที่​นั่น​ได้​และ​มี​ชีวิต‍รอด คือ​ผู้​ที่​ฆ่า​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน​โดย​ไม่​เจตนา โดย​ไม่‍ได้​เป็น​อริ​กัน​มา​ก่อน

5 เช่น​ชาย​คน​หนึ่ง​เข้า​ไป​ใน​ป่า​เพื่อ​จะ​ตัด​ไม้​กับ​เพื่อน‍บ้าน​ของ​เขา เมื่อ​เขา​เหวี่ยง​ขวาน​เพื่อ​จะ​โค่น​ต้น‍ไม้​ลง หัว‍ขวาน​หลุด​จาก​ด้าม​ถูก​เพื่อน‍บ้าน​ของ​เขา​และ​คน​นั้น​ตาย ก็​ให้​เขา​หนี​ไป​ยัง​เมือง​เหล่า‍นี้​เมือง​ใด​เมือง​หนึ่ง​และ​รอด‍ชีวิต​ได้

6 ถ้า​ไม่​เช่น​นั้น​ผู้​แก้‍แค้น​แทน​โลหิต​ที่​กำลัง​โกรธ‍จัด​จะ​ไล่‍ตาม​ผู้​ฆ่า​คน​คน​นั้น​ทัน เพราะ​หน‍ทาง​ไกล​แล้ว​ฆ่า​เขา​เสีย​แม้‍ว่า​เขา​ไม่‍มี​โทษ​ถึง​ตาย เพราะ​เขา​ไม่‍ได้​เป็น​อริ​กับ​เพื่อน‍บ้าน​ของ​เขา​มา​ก่อน