12 พระองค์เสด็จไปเหนือพิภพด้วยความโกรธาพระองค์ทรงเหยียบย่ำประชาชาติด้วยความกริ้ว
13 พระองค์เสด็จออกไปเพื่อช่วยประชากรของพระองค์ให้รอดเพื่อช่วยผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้ให้รอดพระองค์ทรงทำลายบ้านของคนอธรรมให้แหลกเผยให้เห็นรากฐานแม้ถึงพื้นหิน
14 พระองค์ทรงแทงศีรษะนักรบของเขาด้วยหอกของพระองค์ผู้มาอย่างลมบ้าหมู เพื่อจะกระจายข้าพเจ้าเสียเขาจะเปรมปรีดิ์ดังว่าจะกินคนจนเสียเป็นความลับ
15 พระองค์ทรงเหยียบย่ำทะเลด้วยม้าของพระองค์คือน้ำมากหลายซึ่งเดือดพลุ่ง
16 ข้าพเจ้าได้ยิน และท้องของข้าพเจ้าก็สะเทือนพอได้ยินเสียง ปากของข้าพเจ้าก็สั่นกระดูกของข้าพเจ้าก็ผุพังและข้าพเจ้าก็สะเทือนอยู่ในที่ของข้าพเจ้าเพราะข้าพเจ้าคอยวันแห่งความลำบากอยู่เงียบๆคือวันที่จะมาถึงประชาชนที่บุกรุกเรา
17 แม้ต้นมะเดื่อไม่มีดอกบานหรือเถาองุ่นไม่มีผลผลมะกอกเทศก็ขาดไปทุ่งนามิได้เกิดอาหารฝูงสัตว์ขาดไปจากคอกและไม่มีฝูงวัวที่ในโรง
18 ถึงกระนั้นข้าพเจ้าจะร่าเริงในพระเจ้าข้าพเจ้าจะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า