1 ข้าพเจ้าจะยืนเฝ้าดูอยู่ข้าพเจ้าจะยืนที่หอคอยและมองออกไปเพื่อจะฟังดูว่า พระองค์จะตรัสอะไรแก่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าจะทูลตอบพระองค์เกี่ยว ด้วยการร้องทุกข์ของข้าพเจ้าอย่างไร
2 และพระเจ้าตรัสตอบข้าพเจ้าว่า“จงเขียนนิมิตนั้นลงไปจงเขียนไว้บนแผ่นป้ายให้กระจ่างเพื่อให้คนที่วิ่งอ่านได้คล่อง
3 เพราะว่านิมิตนั้นยังรอเวลาของมันอยู่มันกำลังรีบไปถึงความสำเร็จ มันไม่มุสาถ้าดูช้าไป ก็จงคอยสักหน่อยมันจะบังเกิดขึ้นเป็นแน่ คงไม่ล่าช้านัก
4 ดูเถิด ผู้ที่จิตใจไม่ชอบธรรมก็จะล้มแต่ว่าคนชอบธรรมจะดำรงชีวิตอยู่ ด้วยความซื่อสัตย์2
5 ยิ่งกว่านั้น ความมั่งคั่งล่อลวงคนประมาทเขาจะไม่รู้จักสงบความตะกละของเขากว้างเหมือนอย่างแดนคนตายอย่างมัจจุราชไม่เคยรู้จักอิ่มเขากอบโกยประชาชาติทั้งหลายมาเพื่อตัวเขาเองแล้วรวบรวมชนชาติทั้งหลายเข้ามาเป็นคนของตน”
6 ประชาชาติทั้งสิ้นเหล่านี้จะไม่ยกคำเย้ยหยันกล่าวต่อเขาหรือ และยกทุพภาษิตกล่าวเยาะเขาว่า“วิบัติแก่ผู้ที่สะสมสิ่งที่มิใช่ของตนไว้(จะทำอย่างนี้ได้นานเท่าใดนะ)และบรรทุกของที่ยึดเป็นประกันไว้เต็มตัว
7 ลูกหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกขึ้นมาในปัจจุบันทันด่วนหรือและผู้ใดที่กระทำให้เจ้าตัวสั่นจะไม่ตื่นขึ้นหรือแล้วเจ้าก็จะถูกเขาริบบ้างละ
8 เพราะว่าเจ้าได้ปล้นมาแล้วหลายประชาชาติชนชาติทั้งหลายที่เหลืออยู่นั้น จึงจะมาปล้นเจ้าเพราะเจ้าทำให้โลหิตมนุษย์ตกและเพราะการทารุณต่อโลกต่อบรรดาหัวเมืองและต่อผู้ที่อยู่ในเมืองนั้น
9 วิบัติแก่ผู้ที่ได้กำไรมาสู่เรือนของตนด้วยความชั่วเพื่อจะวางรังของตัวให้สูงเด่นขึ้นเพื่อมิให้อันตรายเอื้อมถึงได้
10 ที่จริงเจ้าได้ออกอุบายหาความอับอายมาสู่เรือนของเจ้าโดยกำจัดชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากเสียเจ้าต้องเสียชีวิตของเจ้า
11 เพราะว่าศิลาจะตะโกนออกมาจากผนังและขื่อก็จะตอบสนองมาจากหมู่ตัวไม้ในเรือน
12 วิบัติแก่ผู้สร้างเมืองด้วยโลหิตและวางรากนครไว้ด้วยความชั่ว
13 ดูเถิด ที่บรรดาชนชาติทำงานก็เพื่อแก่ไฟและที่ชนชาติทั้งหลายทำจนเหน็ดเหนื่อยก็เพื่อแก่ การไร้สาระมิได้เป็นเช่นนี้เพราะพระเจ้าจอมโยธาดอกหรือ
14 เพราะว่าพิภพจะเต็มไปด้วยความรู้ในเรื่องพระสิริของพระเจ้าดังน้ำที่เต็มทะเล
15 วิบัติแก่ผู้นั้นที่กระทำให้เพื่อนบ้านดื่มปนความโกรธของตนเข้าด้วย และทำให้เขาเมาไปเพื่อจะเพ่งดูความเปลือยเปล่าของเพื่อนบ้าน
16 เจ้าจะอิ่มไปด้วยความอับอาย ไม่ใช่อิ่มด้วยศักดิ์ศรีเจ้าดื่มเองซิ แล้วก็มลทินไปถ้วยซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขวาของพระเจ้าจะเวียนมาถึงเจ้าแล้วความอับอายจะมาอยู่เหนือศักดิ์ศรีของเจ้า
17 ความทารุณที่เจ้ากระทำแก่เลบานอนจะท่วมเจ้าความพินาศของสัตว์เดียรัจฉานจะกระทำให้เจ้ากลัวเพราะเจ้าทำให้โลหิตมนุษย์ตกและเพราะการทารุณต่อโลกต่อบรรดาหัวเมืองและต่อผู้ที่อยู่ในเมืองนั้น
18 รูปแกะสลักให้ประโยชน์อะไรเล่ารูปที่ช่างได้แกะสลักไว้รูปหล่ออันเป็นครูสอนความเท็จให้ประโยชน์อะไรที่ช่างจะวางใจในสิ่งที่เขาสร้างขึ้นที่ช่างจะสร้างพระใบ้
19 วิบัติแก่ผู้ที่กล่าวแก่สิ่งที่ทำด้วยไม้ว่า จงตื่นเถิดแก่หินใบ้ว่า จงลุกขึ้นเถิดสิ่งนี้สั่งสอนอะไรได้หรือดูเถิด สิ่งนั้นกะไหล่ทองคำหรือเงินแต่ไม่มีลมหายใจในสิ่งนั้นเลย
20 แต่พระเจ้าทรงสถิตในพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์จงให้สิ้นทั้งพิภพอยู่สงบต่อพระพักตร์พระองค์เถิด