มัท‌ธิว 11 TH1971

ผู้​ส่ง​ข่าว​ของ​ยอห์น​ผู้​ให้​รับ​บัพ‌ติศ‌มา

1 เมื่อ​พระ‍เยซู​ตรัส‍สั่ง​สา‌วก​สิบ‍สอง​คน​ของ​พระ‍องค์​เสร็จ​แล้ว พระ‍องค์​ได้​เสด็จ​จาก​ที่‍นั่น​ไป​สั่ง‍สอน​และ​ประ‌กาศ​ใน​เมือง​ของ​เขา

2 ฝ่าย​ยอห์น​เมื่อ​ติด​อยู่​ใน​เรือน‍จำ ได้​ยิน​ถึง​กิจ‍การ​แห่ง​พระ‍คริสต์​ก็​ได้​ใช้​ศิษย์​ไป

3 ทูล​ถาม​พระ‍องค์​ว่า “ท่าน​เป็น​ผู้​ที่​จะ​มา​นั้น​หรือ หรือ​จะ​ต้อง​คอย​ผู้​อื่น”

4 ฝ่าย​พระ‍เยซู​ตรัส​ตอบ​ศิษย์​ยอห์น​ว่า “จง​ไป​แจ้ง​แก่​ยอห์น​ซึ่ง​ท่าน​ได้​ยิน​และ​เห็น

5 คือ​ว่า​คน​ตา‍บอด​ก็​หาย​บอด คน‍ง่อย​เดิน​ได้ คน​โรค​เรื้อน​หาย​สะอาด คน​หู‍หนวก​ได้​ยิน​ได้ คน‍ตาย​แล้ว​เป็น​ขึ้น​มา และ​ข่าว​ประ‌เสริฐ​ก็​ประ‌กาศ​แก่​คน​อนา‌ถา

6 บุค‌คล​ผู้‍ใด​ไม่​เห็น​ว่า​เรา​เป็น​อุป‌สรรค ผู้‍นั้น​เป็น​สุข”

7 ครั้น​ศิษย์​เหล่า​นั้น​ไป​แล้ว พระ‍เยซู​ตรัส​กับ​คน​หมู่​นั้น​ถึง​ยอห์น​ว่า “ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​ออก​ไป​ใน​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร เพื่อ​ดู​อะไร มิ‍ใช่​ดู​ต้น​อ้อ​ไหว​โดย​ถูก​ลม‍พัด​นะ

8 ถ้า​อย่าง​นั้น​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ไป​ดู​อะไร ดู​คน​นุ่ง‍ห่ม​ผ้า​เนื้อ‍อ่อน‍นิ่ม​หรือ ดู‍เถิด คน​นุ่ง‍ห่ม​ผ้า​เนื้อ‍นิ่ม​ก็​อยู่​ใน​ราช‍วัง

9 แต่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ออก​ไป​ดู​อะไร ดู​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​หรือ แน่​ที​เดียว และ​เรา​บอก​ท่าน​ว่า ท่าน​นั้น​เป็น​ผู้​ประ‌เสริฐ​ยิ่ง​กว่า​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​เสีย​อีก

10 คือ​ยอห์น​นี้​แหละ ที่​พระ‍คัม‌ภีร์​กล่าว​ถึง​ว่า ‘เรา​ใช้​ทูต​ของ​เรา​ไป​ข้าง‍หน้า​ท่าน ผู้​นั้น​จะ‍เตรียม​มรร‌คา​ของ​ท่าน​ไว้​ข้าง​หน้า​ท่าน’

11 เรา​บอก​ความ‍จริง​แก่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ว่า ใน​บรร‌ดา​คน​ซึ่ง​เกิด​จาก​ผู้หญิง​มา​นั้น ไม่‍มี​ผู้​ใด​ใหญ่‍กว่า​ยอห์น​ผู้​ให้​รับ​บัพ‌ติศ‌มา แต่​ว่า​ผู้​ที่​ต่ำ​ต้อย​ที่‍สุด​ใน​แผ่น‍ดิน​สวรรค์​ก็​ยัง​ใหญ่‍กว่า​ยอห์น​เสีย​อีก

12 และ​ตั้ง‍แต่​สมัย​ยอห์น​ผู้​ให้​รับ​บัพ‌ติศ‌มา​ถึง​ทุก​วัน‍นี้ แผ่น‍ดิน​สวรรค์​ก็​เป็น​สิ่ง​ที่​คน​ได้​แสวง​หา​ด้วย​ใจ​ร้อน‍รน และ​ผู้​ที่​ใจ​ร้อน‍รน​ก็​เป็น​ผู้​ที่​ชิง​เอา​ได้

13 เพราะ‍ว่า​คำ​ของ​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ทั้ง‍หลาย และ​ธรรม‍บัญ‌ญัติ​ได้​พยา‌กรณ์​มา​จน​ถึง​ยอห์น​นี้

14 ถ้า​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จะ​ยอม​รับ​ให้​เป็น ก็​ยอห์น​นี่​แหละ เป็น​เอ‌ลี‌ยาห์​ซึ่ง​จะ​มา​นั้น

15 ใคร​มี​หู​จง​ฟัง​เถิด

16 “เรา​จะ​เปรียบ​คน​ยุค‍นี้​เหมือน​กับ​อะไร​ดี เปรียบ​เหมือน​เด็ก​นั่ง​ที่​กลาง​ตลาด ร้อง​แก่​เพื่อน​ว่า

17 ‘พวก​ฉัน​ได้​เป่า​ปี่​ให้​พวก​เธอ และ​เธอ​มิ​ได้​เต้น‍รำพวก​ฉัน​ได้​พิลาป‍ร่ำ‍ไห้ และ​พวก​เธอ​มิ​ได้​ตี‍อก‍ชก‍หัว’

18 ด้วย‍ว่า​ยอห์น​มา​ก็​ไม่​ได้​กิน​หรือ​ดื่ม และ​เขา​ว่า ‘มี​ผี​เข้า‍สิง​อยู่’

19 ฝ่าย​บุตร‍มนุษย์​มา​ทั้ง​กิน​และ​ดื่ม เขา​ก็​ว่า ‘ดู‍เถิด นี่​เป็น​คน‍กิน​เติบ​และ​ขี้‍เมา เป็น​มิตร‍สหาย​กับ​คน​เก็บ​ภาษี และ​คน​นอก​รีต’ แต่​พระ‍ปัญ‌ญา​ก็​ปรา‌กฏ​ว่า​ชอบ​แล้ว​โดย​ผล​แห่ง​พระ‍ปัญ‌ญา​นั้น”

วิบัติ​แก่​เมือง​ที่​มิ​ได้​กลับ‍ใจ​ใหม่

20 แล้ว​พระ‍องค์​ก็​ทรง​ตั้ง‍ต้น​ติเตียน​เมือง​ต่างๆ​ที่​พระ‍องค์​ได้​ทรง​กระ‌ทำ​การ​มหัศ‌จรรย์​เป็น​ส่วน​มาก เพราะ​เขา​มิ​ได้​กลับ‍ใจ​เสีย​ใหม่

21 “วิบัติ​แก่​เจ้า​เมือง​โค‌รา‌ซิน วิบัติ​แก่​เจ้า​เมือง​เบธ‌ไซ‌ดา ถ้า​การ​มหัศ‌จรรย์​ซึ่ง​ได้​กระ‌ทำ​ท่าม‍กลาง​เจ้า ได้​กระ‌ทำ​ใน​เมือง​ไทระ​และ​เมือง​ไซ‌ดอน คน​ใน​เมือง​ทั้ง‍สอง​คง​ได้​นุ่ง‍ห่ม​ผ้า​กระ‌สอบ นั่ง​บน​ขี้เถ้า​กลับ‍ใจ​เสีย​ใหม่​นาน​มา​แล้ว

22 แต่​เรา​บอก​เจ้า​ว่า ใน​วัน​พิพาก‌ษา โทษ​เมือง​ไทระ​และ​เมือง​ไซ‌ดอน จะ​เบา​กว่า​โทษ​ของ​เจ้า

23 และ​ฝ่าย​เจ้า​เมือง​คา‌เปอร‌นา‌อุม เจ้า​จะ​ถูก​ยก​ขึ้น​เทียม‍ฟ้า​หรือ มิ‍ได้ เจ้า​จะ​ต้อง​ลง​ไป​ถึง​แดน​คน‍ตาย​ต่าง​หาก ด้วย‍ว่า​การ​มหัศ‌จรรย์​ซึ่ง​ได้​กระ‌ทำ​ใน​ท่าม‍กลาง​เจ้า​นั้น ถ้า​ได้​กระ‌ทำ​ใน​เมือง​โส‌โดม เมือง​นั้น​คง​ได้​ตั้ง‍อยู่​จน​ทุก​วัน‍นี้

24 แต่​เรา​บอก​เจ้า​ว่า​ใน​วัน​พิพาก‌ษา โทษ​เมือง​โส‌โดม​จะ​เบา​กว่า​โทษ​ของ​เจ้า”

จง​มา​หา​เรา​และ​หาย​เหนื่อย

25 ขณะ​นั้น​พระ‍เยซู​ทูล​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍บิดา ผู้​เป็น​เจ้า​แห่ง​ฟ้า‍สวรรค์​และ​โลก ข้า‍พระ‍องค์​สรร‌เสริญ​พระ‍องค์ ที่​พระ‍องค์​ได้​ทรง​ปิด‍บัง​สิ่ง​เหล่า‍นี้ ไว้​จาก​ผู้​มี​ปัญ‌ญา​และ​ผู้​ฉลาด แต่​ได้​สำ‌แดง​ให้​ผู้​น้อย​รู้

26 ข้า‍แต่​พระ‍บิดา พระ‍องค์​ทรง​เห็น​ชอบ​ดัง​นั้น

27 “พระ‍บิดา​ของ​เรา ได้​ทรง‍มอบ​สิ่ง​สาร‌พัด​ให้​แก่​เรา และ​ไม่​มี​ใคร​รู้​จัก​พระ‍บุตร นอก‍จาก​พระ‍บิดา​และ​ไม่​มี​ใคร​รู้‍จัก​พระ‍บิดา​นอก‍จาก​พระ‍บุตร และ​ผู้​ที่​พระ‍บุตร​ประ‌สงค์​จะ​สำ‌แดง​ให้​รู้

28 บรร‌ดา​ผู้​ทำ‍งาน​เหน็ด‍เหนื่อย​และ​แบก​ภาระ​หนัก จง​มา​หา​เรา และ​เรา​จะ​ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย หาย​เหนื่อย​เป็น​สุข

29 จง​เอา​แอก​ของ​เรา​แบก​ไว้ แล้ว​เรียน​จาก​เรา เพราะ‍ว่า​เรา​สุภาพ​และ​ใจ​อ่อน‍น้อม และ​จิต‍ใจ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จะ​ได้​พัก

30 ด้วย‍ว่า​แอก​ของ​เรา​ก็​พอ​เหมาะ และ​ภาระ​ของ​เรา​ก็​เบา”

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28