1 โอ กรุงที่เคยมีพลเมืองหนาแน่นกลับอ้างว้างเสียแล้ว!กรุงที่เคยยิ่งใหญ่ในหมู่ประชาชาติกลับเป็นเหมือนหญิงม่ายเสียแล้ว!กรุงซึ่งเคยเป็นราชินีในหมู่แว่นแคว้นต่างๆกลับตกเป็นทาสเสียแล้ว
2 ยามค่ำคืนเธอร่ำไห้อย่างขมขื่นน้ำตาไหลอาบแก้มในบรรดาคนรักของเธอไม่มีสักคนที่ปลอบโยนเธอสหายทั้งปวงก็ทรยศเธอพวกเขากลับกลายเป็นศัตรูของเธอ
3 หลังจากทุกข์ลำเค็ญและกรำงานหนักยูดาห์ก็ตกเป็นเชลยเธอไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติต่างๆไม่พบที่พักพิงบรรดาผู้ตามล่าเธอก็ไล่ทันเธอในยามที่เธอทุกข์เข็ญ
4 ถนนหนทางสู่ศิโยนคร่ำครวญหวนไห้เพราะไม่มีใครมางานเทศกาลตามกำหนดประตูเมืองทั้งหมดก็เริศร้างบรรดาปุโรหิตของเธอทอดถอนใจบรรดาหญิงสาวของเธอก็โศกเศร้าตัวเธอเองก็ทุกข์ทรมานขมขื่น
5 ศัตรูของเธอกลับกลายเป็นนายอริทั้งหลายของเธอเบิกบานสำราญใจเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำความทุกข์ระทมมาให้เธอเพราะบาปมากมายของเธอลูกเล็กเด็กแดงของเธอตกไปเป็นเชลยต่อหน้าศัตรู
6 ความโอ่อ่าตระการทั้งปวงพรากไปจากธิดาแห่งศิโยนเสียแล้วเจ้านายของเธอเป็นเหมือนกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่ได้ต้องหนีไปต่อหน้านักล่าอย่างอ่อนแรง