5 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นเหมือนศัตรูพระองค์ทรงกลืนกินอิสราเอลให้สิ้นไปทรงกวาดล้างปราสาทราชวังและทรงทำลายที่มั่นต่างๆ ในอิสราเอลทรงทำให้การร้องไห้คร่ำครวญทวีเพิ่มขึ้นสำหรับธิดาแห่งยูดาห์
6 พระองค์ทรงทิ้งที่ประทับของพระองค์ให้รกร้างดั่งสวนร้างทรงทำลายสถานนมัสการของพระองค์ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนหลงลืมเทศกาลตามกำหนดและสะบาโตทั้งหลายพระองค์ทรงเขี่ยทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้งด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
7 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชาและทอดทิ้งสถานนมัสการของพระองค์พระองค์ทรงมอบกำแพงปราสาทราชวังไว้ในมือของศัตรูเหล่าศัตรูส่งเสียงโห่ร้องในพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าราวกับวันฉลองตามเทศกาล
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งพระทัยที่จะทลายกำแพงล้อมรอบธิดาแห่งศิโยนพระองค์ทรงพิจารณาโทษอย่างถี่ถ้วนไม่ได้ทรงยั้งพระหัตถ์จากการทำลายล้างทรงทำให้เชิงเทินและกำแพงพังทลายไปด้วยกันต่อหน้าพระองค์
9 ประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มทรุดจมดินลูกกรงประตูทั้งหลายหักทลายกษัตริย์และบรรดาเจ้านายตกเป็นเชลยในชาติต่างๆบทบัญญัติสูญสิ้นไปแล้วและผู้เผยพระวจนะทั้งหลายไม่ได้รับนิมิตจากองค์พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป
10 เหล่าผู้อาวุโสของเยรูซาเล็มนั่งซึมอยู่ที่พื้นท่ามกลางความเงียบสงัดโปรยฝุ่นธุลีบนศีรษะและนุ่งห่มผ้ากระสอบบรรดาหญิงสาวแห่งเยรูซาเล็มซบหน้าลงกับพื้นด้วยความอับอาย
11 นัยน์ตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเพราะการร้องไห้ข้าพเจ้าทุกข์ระทมอยู่ภายในดวงใจของข้าพเจ้าแหลกสลายเพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลายเพราะลูกเล็กเด็กแดงเป็นลมอยู่ตามถนนหนทางในเมือง