2 ดังนั้นคนเผ่าดานจึงส่งคนห้าคน จากจำนวนทั้งหมด เป็นชายฉกรรจ์ในตระกูลของตนมาจากโศราห์ และจากเอชทาโอลไปสอดแนมดูแผ่นดินและตรวจดูแผ่นดินนั้น และเขาทั้งหลายพูดแก่เขาว่า “จงไปตรวจดูแผ่นดินนั้น” เขาก็มาถึงแดนเทือกเขาเอฟราอิม ยังบ้านของมีคาห์และอาศัยอยู่ที่นั่น
3 เมื่อเขาอยู่ใกล้บ้านของมีคาห์ เขาก็จำเสียงเลวีหนุ่มคนนั้นได้ จึงแวะเข้าไปถามว่า “ใครพาท่านมาที่นี่ ท่านทำอะไรในที่นี้ ท่านทำงานอะไรที่นี่”
4 เขาตอบคนเหล่านั้นว่า “มีคาห์ทำแก่ข้าพเจ้า อย่างนี้ อย่างนี้ เขาจ้างข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเป็นปุโรหิตของเขา”
5 คนเหล่านั้นก็พูดกับเขาว่า “ได้โปรดทูลถามพระเจ้าให้หน่อยเถิด เพื่อเราจะทราบว่าทางที่เราจะออก เดินไปนี้จะสำเร็จหรือไม่” ปุโรหิตนั้นจึงตอบเขาทั้งหลายว่า
6 “จงไปเป็นสุขเถิด หนทางที่ท่านไปจะอยู่ภายในสายพระเนตรของพระเจ้า”
7 ชายทั้งห้าคนก็จากไปถึงเมืองลาอิช เห็นประชาชนที่อยู่ที่เมืองนั้น เห็นชาวเมืองอยู่อย่างสบายตามวิสัยคนไซดอน อย่างสงบไม่หวาดระแวงอะไร ไม่ขาดอะไรซึ่งอยู่ในโลกนี้ เป็นคนมีทรัพย์เขาอยู่ห่างไกลจากคนไซดอน ไม่มีเรื่องเกี่ยวข้องกับคนอื่นเลย
8 เมื่อคนทั้งห้ากลับมาถึงญาติพี่น้องที่โศราห์และเอชทาโอล ญาติพี่น้องจึงถามเขาว่า “เจ้าจะว่าอะไร”