1 ข้าพเจ้าจะยืนเฝ้าดูอยู่ข้าพเจ้าจะยืนที่หอคอยและมองออกไปเพื่อจะฟังดูว่า พระองค์จะตรัสอะไรแก่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าจะทูลตอบพระองค์เกี่ยว ด้วยการร้องทุกข์ของข้าพเจ้าอย่างไร
2 และพระเจ้าตรัสตอบข้าพเจ้าว่า“จงเขียนนิมิตนั้นลงไปจงเขียนไว้บนแผ่นป้ายให้กระจ่างเพื่อให้คนที่วิ่งอ่านได้คล่อง
3 เพราะว่านิมิตนั้นยังรอเวลาของมันอยู่มันกำลังรีบไปถึงความสำเร็จ มันไม่มุสาถ้าดูช้าไป ก็จงคอยสักหน่อยมันจะบังเกิดขึ้นเป็นแน่ คงไม่ล่าช้านัก
4 ดูเถิด ผู้ที่จิตใจไม่ชอบธรรมก็จะล้มแต่ว่าคนชอบธรรมจะดำรงชีวิตอยู่ ด้วยความซื่อสัตย์2
5 ยิ่งกว่านั้น ความมั่งคั่งล่อลวงคนประมาทเขาจะไม่รู้จักสงบความตะกละของเขากว้างเหมือนอย่างแดนคนตายอย่างมัจจุราชไม่เคยรู้จักอิ่มเขากอบโกยประชาชาติทั้งหลายมาเพื่อตัวเขาเองแล้วรวบรวมชนชาติทั้งหลายเข้ามาเป็นคนของตน”
6 ประชาชาติทั้งสิ้นเหล่านี้จะไม่ยกคำเย้ยหยันกล่าวต่อเขาหรือ และยกทุพภาษิตกล่าวเยาะเขาว่า“วิบัติแก่ผู้ที่สะสมสิ่งที่มิใช่ของตนไว้(จะทำอย่างนี้ได้นานเท่าใดนะ)และบรรทุกของที่ยึดเป็นประกันไว้เต็มตัว