1 พงศ์กษัตริย์ 2 THSV11

คำ​สั่ง‍เสีย​ของ​ดาวิด​แก่​ซา‌โล‌มอน

1 เมื่อ​ใกล้​เวลา​ที่​ดาวิด​จะ​สิ้น‍พระ‍ชนม์ พระ‍องค์​ทรง​กำ‍ชับ​ซา‌โล‌มอน​พระ‍ราช‌โอรส​ของ​พระ‍องค์​ว่า

2 “เรา​กำลัง​จะ​เป็น​ไป​ตาม‍ทาง​ของ​โลก​แล้ว จง​เข้ม‍แข็ง​และ​แสดง​ว่า​ตัว​เป็น​ลูก​ผู้‍ชาย

3 และ​จง​รักษา​พระ‍บัญชา​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า คือ​ดำ‌เนิน​ใน​พระ‍มรรคา​ของ​พระ‍องค์ และ​รักษา​กฎ‍เกณฑ์ พระ‍บัญญัติ กฎ‍หมาย และ​พระ‍โอ‌วาท​ของ​พระ‍องค์ ดัง‍ที่​ได้​จา‌รึก​ไว้​ใน​ธรรม‍บัญญัติ​ของ​โม‌เสส เพื่อ​เจ้า​จะ​ได้​จำ‌เริญ​ใน​ทุก‍สิ่ง​ที่​เจ้า​ทำ และ​ใน​ทุก​แห่ง​ที่​เจ้า​ไป

4 เพื่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์​จะ​สถาปนา​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍องค์ ซึ่ง​พระ‍องค์​ตรัส​เกี่ยว‍กับ​เรา​ว่า ‘ถ้า​ลูก‍หลาน​ของ​เจ้า​ระมัด‍ระวัง​ที่​จะ​ดำ‌เนิน​ใน​ทาง​ของ​เขา​ต่อ‍หน้า​เรา ด้วย​ความ​ซื่อ‍สัตย์ ด้วย​สุด‍จิต​สุด‍ใจ​ของ​เขา​แล้ว เจ้า​จะ​ไม่​ขาด​ทา‌ยาท​ที่​จะ​นั่ง​บน​บัล‌ลังก์​ของ​อิสรา‌เอล’

5 “ยิ่ง‍กว่า‍นั้น‍อีก ซา‌โล‌มอน เจ้า​เอง​ก็​รู้​ว่า โย‌อาบ​บุตร​นาง​เศ‌รุ‌ยาห์​ได้​ทำ​อะไร​แก่​เรา คือ​เขา​ได้​ทำ​อะไร​แก่​ผู้‍บัญชา‍การ​ทั้ง‍สอง​ของ​กอง‍ทัพ​อิสรา‌เอล คือ​ทำ​แก่​อับ‌เนอร์บุตร​เนอร์ และ​แก่​อา‌มา‌สาบุตร​เย‌เธอร์​ที่​โย‌อาบ​ได้​ฆ่า​เสีย เขา​ได้​ทำ​ให้​โลหิต​แห่ง​สง‌คราม​ตก​ใน​ยาม‍สงบ‍สุข และ​ทำ‍ให้​โลหิต​แห่ง​สง‌คราม​เลอะ​เข็ม‍ขัด​รอบ​เอว​ของ​เขา และ​เลอะ​รอง‍เท้า​ที่​อยู่​ใต้​เท้า​ของ​เขา

6 เพราะ‍ฉะนั้น​เจ้า​จง​ทำ​ตาม​ปัญญา​ของ​เจ้า อย่า​ปล่อย​ให้​ศีรษะ​หงอก​ของ​เขา​ลง‍ไป​สู่​แดน‍คน‍ตาย​อย่าง​สงบ‍สุข

7 แต่​จง​แสดง​ความ​เมตตา​แก่​บุตร​ทั้ง‍หลาย​ของ​บาร‌ซิล‌ลัย​คน​กิ‌เล‌อาด จง​ให้​พวก‍เขา​อยู่​ใน​หมู่​คน​ที่​รับ‍ประ‌ทาน​ที่​โต๊ะ​ของ​เจ้า เพราะ​เมื่อ​เรา​หนี​อับ‌ซา‌โลม​พี่‍ชาย​ของ​เจ้า​นั้น เขา‍ทั้ง‍หลาย​ได้​ช่วย​เรา​ไว้​ด้วย​ความ​เมตตา

8 และ​นี่‍แน่ะ ชิ‌เม‌อี​บุตร​เก-รา คน​เบน‌ยา‌มิน จาก​บ้าน​บา‌ฮู‌ริม​ก็​อยู่​กับ​เจ้า​ด้วย เขา​เป็น​ผู้​แช่ง‍ชัก‍หัก‍กระ‌ดูก​เรา ใน​วัน‍ที่​เรา​เดิน​ไป​ยัง​มา‌หะ‌นา‌อิม แต่​เขา​ลง‍มา​ต้อน‍รับ​เรา​ที่​แม่‍น้ำ​จอร์‌แดน เรา​จึง​ได้​ปฏิ‌ญาณ​ต่อ​เขา​ใน​พระ‍นาม​พระ‍ยาห์‌เวห์​ว่า ‘เรา​จะ​ไม่​ประ‌หาร​ชีวิต​เจ้า​ด้วย​ดาบ’

9 เพราะ‍ฉะนั้น​เจ้า​อย่า​ถือ‍ว่า​เขา​ไม่‍มี​โทษ เพราะ​เจ้า​เป็น​คน​มี​ปัญญา เจ้า​จะ​รู้​ว่า​ควร​จะ​ทำ​อะไร​กับ​เขา และ​เจ้า​จง​นำ​ศีรษะ​หงอก​ของ​เขา​ลง‍ไป​สู่​แดน‍คน‍ตาย​พร้อม​กับ​โลหิต”

ดาวิด​สิ้น‍พระ‍ชนม์

10 แล้ว​ดาวิด​ทรง​ล่วง‍หลับ​ไป​อยู่​กับ​บรรพ‌บุรุษ​ของ​พระ‍องค์ และ​เขา​ฝัง​พระ‍ศพ​ไว้​ใน​นคร‍ดาวิด

11 ดาวิด​ทรง​ครอง​อิสรา‌เอล​เป็น​เวลา 40 ปี พระ‍องค์​ทรง​ครอง‍ราชย์​ใน​เฮ‌โบรน 7 ปี และ​ใน​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม 33 ปี

12 ดัง‍นั้น ซา‌โล‌มอน​จึง​ประ‌ทับ​บน​บัล‌ลังก์​ของ​ดาวิด​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​พระ‍องค์ และ​ราช‌อาณา‌จักร​ของ​พระ‍องค์​ก็​ตั้ง‍มั่น‍คง​ยิ่ง‍นัก

ซา‌โล‌มอน​สถาปนา​ราช‌อาณา‌จักร​ของ​พระ‍องค์

13 แล้ว​อา‌โด‌นี‌ยาห์​พระ‍ราช‌โอรส​ของ​พระ‍นาง​ฮัก‌กีท ได้​เข้า‍เฝ้า​พระ‍นาง​บัท‌เช‌บา พระ‍ราช‌มารดา​ของ​ซา‌โล‌มอน พระ‍นาง​รับ‍สั่ง​ว่า “เจ้า​มา​ดี​หรือ?” ท่าน​ทูล​ว่า “กระ‌หม่อม​มา​ดี พ่ะ‌ย่ะ‌ค่ะ”

14 แล้ว​ท่าน​ทูล​ว่า “กระ‌หม่อม​มี​เรื่อง​ที่​จะ​ทูล​พระ‍นาง” พระ‍นาง​มี​รับ‍สั่ง​ว่า “จง​ว่า​ไป​เถิด”

15 ท่าน​จึง​ทูล​ว่า “พระ‍นาง​ทรง​ทราบ​แล้ว​ว่า​ราช‌อาณา‌จักร​นั้น​เป็น​ของ​กระ‌หม่อม และ​คน​อิสรา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น​ก็​หมาย‍ใจ​ว่า​กระ‌หม่อม​จะ​ได้​ครอบ‍ครอง อย่าง‍ไร​ก็​ดี ราช‌อาณา‌จักร​ก็​กลับ​กลาย​มา​เป็น​ของ​น้อง‍ชาย​กระ‌หม่อม เพราะ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ประ‌ทาน​ราช‌อาณา‌จักร​แก่​เขา

16 บัด‍นี้​กระ‌หม่อม​ทูล‍ขอ​แต่​ประ‌การ​เดียว ขอ​พระ‍นาง​อย่า​ได้​ปฏิ‌เสธ​เลย” พระ‍นาง​รับ‍สั่ง​กับ​ท่าน​ว่า “จง​ว่า​ไป​เถิด”

17 และ​ท่าน​ทูล​ว่า “ขอ​พระ‍นาง​ทูล​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน เพราะ​พระ‍ราชา​คง​ไม่​ทรง​ปฏิ‌เสธ​พระ‍นาง คือ​ทูล​ขอ​อา‌บี‌ชาก​ชาว​ชู‌เนม​ให้​เป็น​ชา‌ยา​ของ​กระ‌หม่อม”

18 พระ‍นาง​บัท‌เช‌บา​รับ‍สั่ง​ว่า “ดี​แล้ว เรา​จะ​ทูล​พระ‍ราชา​แทน​เจ้า”

19 พระ‍นาง​บัท‌เช‌บา​จึง​เข้า‍เฝ้า​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน เพื่อ​ทูล​พระ‍องค์​แทน​อา‌โด‌นี‌ยาห์ และ​พระ‍ราชา​ทรง​ลุก‍ขึ้น​ต้อน‍รับ​พระ‍นาง และ​ทรง​ถวาย​คำ‍นับ​พระ‍นาง แล้ว​ก็​เสด็จ​ประ‌ทับ​บน​บัล‌ลังก์​ของ​พระ‍องค์ รับ‍สั่ง​ให้​นำ​พระ‍เก้า‍อี้​มา​ถวาย​พระ‍ราช‌มารดา พระ‍นาง​ก็​เสด็จ​ประ‌ทับ​ที่​เบื้อง‍ขวา​ของ​พระ‍องค์

20 แล้ว​พระ‍นาง​ทูล​ว่า “แม่​จะ​ขอ​สิ่ง​เล็ก‍น้อย​สิ่ง​หนึ่ง​จาก​ลูก อย่า​ปฏิ‌เสธ​แม่​เลย” และ​พระ‍ราชา​ทูล​พระ‍นาง​ว่า “ขอ​มา​เถิด ลูก​จะ​ไม่​ปฏิ‌เสธ​เสด็จ‍แม่”

21 พระ‍นาง​ทูล​ว่า “ขอ​ยก​อา‌บี‌ชาก​ชาว​ชู‌เนม​ให้​เป็น​ชา‌ยา​ของ​อา‌โด‌นี‌ยาห์​พี่‍ชาย​ของ​ลูก​เถิด”

22 พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน​ตรัส​ตอบ​พระ‍ราช‌มารดา​ของ​พระ‍องค์​ว่า “ทำไม​เสด็จ‍แม่​จึง​ขอ​อา‌บี‌ชาก​ชาว​ชู‌เนม​ให้​อา‌โด‌นี‌ยาห์​เล่า? น่า​จะ​ขอ​ราช‌อาณา‌จักร​ให้​เขา​เสีย​ด้วย เพราะ​เขา​เป็น​พี่‍ชาย​ของ​ลูก อีก‍ทั้ง​ขอ​ให้​อา‌บี‌ยา‌ธาร์​ปุ‌โร‌หิต​และ​ขอ​ให้​โย‌อาบ​บุตร​นาง​เศ‌รุ‌ยาห์​ด้วย”

23 แล้ว​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน​ทรง​ปฏิ‌ญาณ​ใน​พระ‍นาม​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ว่า “ถ้า​ถ้อย‍คำ​นี้​ไม่​เป็น​เหตุ​ให้​อา‌โด‌นี‌ยาห์​เสีย​ชีวิต​แล้ว ก็​ขอ​พระ‍เจ้า​ทรง​ลง‍โทษ​เรา​และ​ลง‍โทษ​ให้​หนัก​ยิ่ง‍ขึ้น

24 เพราะ‍ฉะนั้น​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง‍พระ‍ชนม์‍อยู่​แน่​ฉัน‍ใด คือ​พระ‍องค์​ผู้​ทรง​สถาปนา​และ​ตั้ง​เรา​ไว้​บน​บัล‌ลังก์​ของ​ดาวิด​พระ‍ราช‌บิดา และ​ทรง​ให้​เรา​มี​ราช‌วงศ์​ดัง‍ที่​พระ‍องค์​ทรง​สัญญา​ไว้ อา‌โด‌นี‌ยาห์​จะ​ถูก​ประ‌หาร​ใน​วัน‍นี้​ฉัน‍นั้น”

25 ดัง‍นั้น​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน​จึง​รับ‍สั่ง​ให้​เบ‌ไน‌ยาห์​บุตร​เย‌โฮ‌ยา‌ดา ไป​ประ‌หาร​ชีวิต​อา‌โด‌นี‌ยาห์​เสีย และ​ท่าน​ก็​ตาย

26 ส่วน​อา‌บี‌ยา‌ธาร์​ปุ‌โร‌หิต​นั้น พระ‍ราชา​รับ‍สั่ง​ว่า “จง​ไป​อยู่​ที่​อา‌นา‌โธท ไป​สู่​ไร่‍นา​ของ​เจ้า​เพราะ​เจ้า​สม‍ควร​ตาย แต่​ใน​เวลา‍นี้​เรา​จะ​ไม่​ประ‌หาร​เจ้า เพราะ​ว่า​เจ้า​หาม​หีบ​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​องค์‍เจ้า‍นาย​ไป​ข้าง‍หน้า​ดาวิด​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​เรา และ​เพราะ​เจ้า​ได้​ร่วม‍ทุกข์​กับ​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​เรา”

27 ซา‌โล‌มอน​จึง​ทรง​ขับ‍ไล่​อา‌บี‌ยา‌ธาร์​เสีย​จาก​หน้า‍ที่​ปุ‌โร‌หิต​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์ ดัง‍นั้น​ทำ​ให้​สำเร็จ​ตาม​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ซึ่ง​พระ‍องค์​ตรัส​เกี่ยว‍กับ​เชื้อ‍สาย​ของ​เอลี​ที่​เมือง​ชี‌โลห์

28 เมื่อ​ข่าว​นี้​ไป​ถึง​โย‌อาบ (เพราะ​แม้​โย‌อาบ​ไม่‍ได้​เข้า​ข้าง​อับ‌ซา‌โลม แต่​ท่าน​ได้​เข้า​ข้าง​อา‌โด‌นี‌ยาห์) โย‌อาบ​ก็​หนี​ไป​ที่​เต็นท์​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​และ​จับ​เชิง‍งอน​แท่น‍บูชา​ไว้

29 เมื่อ​มี​คน​ไป​กราบ‍ทูล​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน​ว่า “โย‌อาบ​ได้​หนี​ไป​ยัง​เต็นท์​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์ และ​นี่‍แน่ะ เขา​อยู่​ข้าง​แท่น‍บูชา​นั้น” ซา‌โล‌มอน​ตรัส‍สั่ง​เบ‌ไน‌ยาห์​บุตร​เย‌โฮ‌ยา‌ดา​ว่า “จง​ไป​ประ‌หาร​เขา​เสีย”

30 เบ‌ไน‌ยาห์​ก็​มา​ยัง​เต็นท์​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์ พูด​กับ​ท่าน​ว่า “พระ‍ราชา​มี​รับ‍สั่ง​ว่า จง​ออก​มา​เถิด” ท่าน​ตอบ​ว่า “ไม่​ออก ข้า​จะ​ตาย​ที่‍นี่” แล้ว​เบ‌ไน‌ยาห์​ก็​นำ​ความ​ไป​กราบ‍ทูล​พระ‍ราชา​อีก​ว่า “โย‌อาบ​พูด​อย่าง‍นี้ และ​เขา​ตอบ​ข้า‍พระ‍บาท​อย่าง‍นี้”

31 พระ‍ราชา​ตรัส​ตอบ​เขา​ว่า “จง​ทำ​ตาม​ที่​เขา​บอก จง​ประ‌หาร​เขา​เสีย​และ​ฝัง​เขา​ไว้ ทั้ง‍นี้​จะ​ได้​เอา​โทษ​ของ​ความ​ผิด ซึ่ง​โย‌อาบ​ได้​ฆ่า​คน​ที่​ไม่‍มี​ความ​ผิด​นั้น​ไป​เสีย​จาก​เรา และ​จาก​เชื้อ‍สาย​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​เรา

32 พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​นำ​โลหิต​ของ​เขา​กลับ‍มา​ตก​บน​ศีรษะ​ของ​เขา​เอง เพราะ​ว่า​เขา​ได้​โจม‍ตี​และ​ฆ่า​ชาย​สอง​คน​ที่​ชอบ‍ธรรม​กว่า และ​ดี‍กว่า​ตัว​เขา​ด้วย​ดาบ โดย​ที่​ดาวิด​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​เรา​ไม่​ทรง​ทราบ คือ​อับ‌เนอร์​บุตร​เนอร์​ผู้‍บัญชา‍การ‍กอง‍ทัพ​ของ​อิสรา‌เอล และ​อา‌มา‌สา​บุตร​เย‌เธอร์​ผู้‍บัญชา‍การ‍กอง‍ทัพ​ของ​ยู‌ดาห์

33 ดัง‍นั้น​ที่​เขา​ทั้ง‍สอง​ต้อง​ตาย​นั้น โย‌อาบ​และ​พงศ์‍พันธุ์​ของ​เขา​ต้อง​รับ‍ผิด‍ชอบ​เป็น​นิตย์ แต่​ส่วน​ดาวิด​และ​พงศ์‍พันธุ์​ของ​พระ‍องค์​และ​ราช‌วงศ์​ของ​พระ‍องค์ และ​ราช‌บัล‌ลังก์​ของ​พระ‍องค์​จะ​มี​สวัสดิ‌ภาพ​จาก​พระ‍ยาห์‌เวห์​อยู่​เป็น​นิตย์”

34 แล้ว​เบ‌ไน‌ยาห์​บุตร​เย‌โฮ‌ยา‌ดา​ก็​ขึ้น​ไป​ประ‌หาร​ชีวิต​เขา​เสีย และ​ฝัง​เขา​ไว้​ใน​บ้าน​ของ​เขา​เอง​ซึ่ง​อยู่​ใน​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดาร

35 พระ‍ราชา​ได้​ทรง​แต่ง‍ตั้ง​เบ‌ไน‌ยาห์​บุตร​เย‌โฮ‌ยา‌ดา​ให้​บัญชา​การ​กอง‍ทัพ​แทน​โย‌อาบ และ​พระ‍ราชา​ก็​ทรง​แต่ง‍ตั้ง​ศา‌โดก​เป็น​ปุ‌โร‌หิต​แทน‍ที่​อา‌บี‌ยา‌ธาร์

36 แล้ว​พระ‍ราชา​ทรง​ใช้​คน​ไป​เรียก​ชิ‌เม‌อี​ให้​เข้า‍มา​เฝ้า และ​ตรัส​กับ​เขา​ว่า “จง​สร้าง​บ้าน​อยู่​ใน​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม​และ​อาศัย​อยู่​ที่‍นั่น อย่า​ออก​จาก​ที่‍นั่น​ไป​ไหน​เลย

37 เพราะ​ใน​วัน‍ที่​เจ้า​ออก​ไป และ​ข้าม​ลำ‍ธาร​ขิด‌โรน​นั้น เจ้า​จง​รู้​แน่​เถิด​ว่า เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย​แน่ ที่​เจ้า​ต้อง​ตาย​นั้น เจ้า​เอง​ก็​รับ‍ผิด‍ชอบ”

38 และ​ชิ‌เม‌อี​ทูล​พระ‍ราชา​ว่า “ที่​ฝ่า‍พระ‍บาท​ตรัส​นั้น​ดี​แล้ว ผู้​รับ‍ใช้​จะ​ทำ​ตาม​ที่​พระ‍ราชา​เจ้า‍นาย​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​ตรัส​นั้น” ชิ‌เม‌อี​จึง​อาศัย​อยู่​ใน​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม​เป็น​เวลา​นาน

39 เมื่อ​ล่วง​ไป​สาม​ปี​ก็​เกิด​เรื่อง​ขึ้น คือ​ทาส​สอง​คน​ของ​ชิ‌เม‌อี​ได้​หลบ‍หนี​ไป​หา​อา‌คีช โอรส​ของ​มา‌อา‌คาห์​กษัตริย์​เมือง​กัท และ​เมื่อ​พวก‍เขา​มา​บอก​ชิ‌เม‌อี​ว่า “ดู‍สิ ทาส​ของ​ท่าน​อยู่​ใน​เมือง​กัท”

40 ชิ‌เม‌อี​ก็​ลุก‍ขึ้น​ผูก​อาน​ขี่​ลา​ไป​เฝ้า​อา‌คีช​ที่​เมือง​กัท เพื่อ​เสาะ‍หา​ทาส​ของ​ตน ชิ‌เม‌อี​ได้​ไป​นำ​ทาส​ของ​ตน​มา​จาก​เมือง​กัท

41 และ​เมื่อ​มี​ผู้​กราบ‍ทูล​ซา‌โล‌มอน​ว่า ชิ‌เม‌อี​ได้​ไป​จาก​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ถึง​เมือง​กัท และ​กลับ‍มา​แล้ว

42 พระ‍ราชา​ก็​ทรง​ใช้​คน​ไป​เรียก​ชิ‌เม‌อี​มา​เฝ้า​และ​ตรัส​กับ​เขา​ว่า “เรา​ได้​ให้​เจ้า​สาบาน​ใน​พระ‍นาม​ของ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ไม่‍ใช่​หรือ? และ​ได้​ตัก‍เตือน​เจ้า​แล้ว​ว่า ‘จง​รู้​แน่​ว่า ใน​วัน‍ที่​เจ้า​ออก​ไป ไม่​ว่า​ไป​ที่​ไหน เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย​แน่’ และ​เจ้า​ก็​ตอบ​เรา​ว่า ‘ที่​ฝ่า‍พระ‍บาท​ตรัส​นั้น​ก็​ดี​แล้ว ข้า‍พระ‍บาท​จะ​เชื่อ‍ฟัง’

43 ทำไม​เจ้า​จึง​ไม่​รักษา​คำ​สาบาน​ที่​ให้​ไว้​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์ และ​ไม่​รักษา​คำ‍บัญชา​ซึ่ง​เรา​ได้​กำ‍ชับ​เจ้า​นั้น?”

44 พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​ชิ‌เม‌อี​ว่า “ใน​ใจ​ของ​เจ้า​เอง​รู้​เรื่อง​เหตุ‍ร้าย​ทั้ง‍สิ้น ซึ่ง​เจ้า​ได้​ทำ​ต่อ​ดาวิด​พระ‍ราช‌บิดา​ของ​เรา เพราะ‍ฉะนั้น​พระ‍ยาห์‌เวห์​จะ​ทรง​นำ​เหตุ‍ร้าย​มา​สนอง​เหนือ​ศีรษะ​ของ​เจ้า​เอง

45 แต่​พระ‍ราชา​ซา‌โล‌มอน​จะ​ได้​รับ‍พระ‍พร และ​บัล‌ลังก์​ของ​ดาวิด​จะ​ตั้ง‍มั่น‍คง​เฉพาะ‍พระ‍พักตร์​พระ‍ยาห์‌เวห์​เป็น​นิตย์”

46 แล้ว​พระ‍ราชา​ทรง​บัญชา​เบ‌ไน‌ยาห์​บุตร​เย‌โฮ‌ยา‌ดา และ​เขา​ก็​ออก​ไป​ประ‌หาร​ชีวิต​ชิ‌เม‌อี​เสียดัง‍นั้น​ราช‌อาณา‌จักร​ก็​ตั้ง‍มั่น‍คง​อยู่​ใน​พระ‍หัตถ์​ของ​ซา‌โล‌มอน

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22