17 ดาวิดก็ครวญคร่ำตามคำคร่ำครวญต่อไปนี้ เพื่อซาอูลและโยนาธานราชโอรสของพระองค์
18 และท่านกล่าวว่า ควรจะสอนบทเพลงคันธนูนี้แก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์ นี่แน่ะ ถ้อยคำนั้นบันทึกไว้ในหนังสือยาชาร์ ว่า
19 “โอ อิสราเอลเอ๋ย ศักดิ์ศรีของท่านถูกประหารเสียแล้วบนที่สูงของท่านวีรบุรุษล้มลงได้อย่างไร
20 อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัทอย่าประกาศเรื่องนี้ในถนนเมืองอัชเคโลนเกรงว่าพวกบุตรีคนฟีลิสเตียจะร่าเริงเกรงว่าพวกบุตรีของพวกที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะลิงโลด
21 “เทือกเขากิลโบอาเอ๋ยขออย่ามีน้ำค้างหรือฝนบนเจ้าหรือทุ่งนาที่ให้เครื่องถวายเพราะว่าที่นั่นโล่ของวีรบุรุษมลทินแล้วโล่ของซาอูลไม่ได้ถูกเจิมด้วยน้ำมันอีกต่อไป
22 คันธนูของโยนาธานไม่ได้หันกลับมาจากโลหิตของพวกที่ถูกฆ่าจากไขมันของเหล่านักรบและดาบของซาอูลก็ไม่ได้กลับมาว่างเปล่า
23 “ซาอูลและโยนาธานเอ๋ย ผู้เป็นที่รักและน่ายินดีจะอยู่หรือมรณา ทั้งสองไม่แยกจากกันทั้งสองก็เร็วกว่านกอินทรีทั้งสองแข็งแรงกว่าสิงห์