1 แมลงวันตาย ย่อมทำให้น้ำมันหอมบูดเหม็นไปความเขลาเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายปัญญาและเกียรติยศ
2 จิตใจของคนมีปัญญา ย่อมนำไปทางขวามือของเขาแต่จิตใจของคนเขลา ย่อมนำไปทางซ้ายมือของเขา
3 แม้เมื่อคนเขลากำลังเดินไปตามทาง เขาก็ขาดสติและมักแสดงแก่ทุกคนว่า ตนเป็นคนเขลา
4 ถ้าอารมณ์โกรธของผู้ครอบครองพลุ่งขึ้นต่อท่าน อย่าลุกจากที่ของท่านเพราะว่าอารมณ์เย็นย่อมระงับความผิดใหญ่หลวงไว้ได้
5 มีสิ่งสามานย์ที่ข้าพเจ้าเห็นภายใต้ดวงอาทิตย์ ประหนึ่งว่าเป็นความผิดซึ่งมาจากผู้มีอำนาจ
6 คือคนเขลาถูกแต่งตั้งไว้ในตำแหน่งสูงใหญ่ และคนมั่งคั่งรับตำแหน่งต่ำต้อย
7 ข้าพเจ้าเห็นทาสขี่ม้า และเจ้านายเดินที่พื้นดินอย่างทาส
8 ผู้ใดขุดบ่อไว้ ผู้นั้นจะตกลงในบ่อนั้นผู้ใดพังกำแพงทะลุเข้าไป งูจะขบกัดผู้นั้น
9 ผู้ใดสกัดหิน ผู้นั้นอาจเจ็บเพราะหินนั้นผู้ใดผ่าขอนไม้ ผู้นั้นจะประสบอันตรายเพราะขอนไม้นั้นได้
10 ถ้าขวานทื่อแล้ว และเขาไม่ลับให้คมเขาก็ต้องออกแรงมากแต่ประโยชน์ของปัญญาคือการนำมาซึ่งความสำเร็จ
11 ถ้างูขบเสียก่อนที่ทำให้มันเชื่องหมองูก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรแล้ว
12 ถ้อยคำจากปากของผู้มีปัญญาทำให้เขาเป็นที่โปรดปรานแต่ริมฝีปากของคนเขลาจะเผาผลาญตัวเขาเสีย
13 ถ้อยคำจากปากของเขาเป็นความเขลาตั้งแต่เริ่มปริปากตอนจบของคำพูดก็เป็นความบ้าบออย่างร้าย
14 คนเขลาพูดมากซ้ำซากมนุษย์ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นใครจะบอกเขาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาจากไป?
15 การตรากตรำของคนเขลาทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยเพราะว่าเขาไม่รู้จักทางเข้าเมือง
16 โอ แผ่นดินเอ๋ย วิบัติแก่เจ้าเมื่อกษัตริย์ของเจ้าเป็นเพียงคนรับใช้และเจ้านายทั้งหลายของเจ้ามีการเลี้ยงกันสนุกสนานแต่เช้า
17 โอ แผ่นดินเอ๋ย เจ้าจะเป็นสุข เมื่อกษัตริย์ของเจ้ามาจากตระกูลของขุนนางและเจ้านายของเจ้ามีการเลี้ยงตามกาลเทศะเพื่อจะมีกำลังวังชา มิใช่จะดื่มให้มึนเมา
18 เพราะความขี้เกียจ หลังคาจึงทรุดพังลงและเพราะความเกียจคร้าน เรือนจึงรั่วเฉอะแฉะ
19 อาหารทำให้คนหัวเราะและเหล้าองุ่นทำให้ชีวิตชื่นบานและเงินก็จัดให้ได้ทุกอย่าง
20 อย่าแช่งด่าพระราชา เออ แม้แต่ในความคิดก็อย่าเลยและอย่าแช่งคนมั่งมี แม้เจ้าอยู่ในห้องนอนของเจ้าเพราะนกในอากาศจะคาบเสียงของเจ้าไปหรือตัวที่มีปีกจะเล่าเรื่องนั้น