เฉลยธรรมบัญญัติ 20:14-20 THSV11

14 แต่​พวก​ผู้‍หญิง​และ​เด็ก ฝูง‍สัตว์​และ​ทุก‍สิ่ง​ใน​เมือง​นั้น คือ​ของ​ที่​ริบ​ไว้​ทั้ง‍หมด​ท่าน​จง​ยึด​เอา​เป็น​ของ​ตน ท่าน​จง​บริ‌โภค​ของ​ที่​ริบ​มา​จาก​ศัตรู​ของ​ท่าน ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ประ‌ทาน​แก่​ท่าน

15 ท่าน​จง​ทำ​เช่น‍นี้​แก่​ทุก​เมือง​ที่​อยู่​ไกล​มาก​จาก​ท่าน ซึ่ง​ไม่​ใช่​เมือง​ของ​ชน‍ชาติ​เหล่า‍นี้

16 แต่​ใน​เมือง​ของ​ชน‍ชาติ​เหล่า‍นี้​ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ประ‌ทาน​แก่​ท่าน​เป็น​มรดก ห้าม​ไว้​ชีวิต​สิ่ง‍ใด​ที่​หาย‍ใจ​ได้

17 แต่​จง​ทำ‍ลาย​เขา​เสีย​ให้​สิ้น‍เชิง คือ​คน​ฮิต‌ไทต์ คน​อา‌โม‌ไรต์ คน​คา‌นา‌อัน คน​เป‌ริส‌ซี คน​ฮี‌ไวต์ และ​คน​เย‌บุส ตาม​ที่​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ทรง​บัญชา​ไว้

18 เพื่อ​ว่า​เขา​จะ​ไม่​สอน​ท่าน​ให้​ทำ​สิ่ง‍พึง‍รัง‍เกียจ ซึ่ง​เขา​ได้​ทำ​ต่อ​พระ​ของ​เขา เพราะ​การ​ทำ​เช่น​นั้น​เป็น​การ​ทำ​บาป​ต่อ​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน

19 “เมื่อ​ท่าน​ล้อม​เมือง​หนึ่ง​อยู่​หลาย​วัน​เพื่อ​จะ​สู้‍รบ​และ​ยึด​เอา​เมือง​นั้น ห้าม​ใช้​ขวาน​ฟัน​ทำ‍ลาย​ต้น‍ไม้​ของ​เมือง​นั้น เพราะ​ท่าน​จะ​รับ‍ประ‌ทาน​ผล​จาก​ต้น‍ไม้​นั้น อย่า​โค่น‍ลง​เลย ต้น‍ไม้​ใน​ทุ่ง‍นา​เป็น​มนุษย์​หรือ? ท่าน​จึง​ไป​ล้อม​โจม‍ตี​มัน

20 เฉพาะ​ต้น‍ไม้​ที่​ท่าน​ทราบ​ว่า​ไม่​ใช้​เป็น​อาหาร ท่าน​จะ​ทำ‍ลาย​และ​โค่น‍ลง​ก็​ได้ เพื่อ​จะ​ใช้​สร้าง​เครื่อง‍ล้อม‍เมือง​ซึ่ง​กำลัง​ทำ​สง‌คราม​กับ​ท่าน จน‍กว่า​เมือง​นั้น​จะ​แตก