1 พอผ่านไปได้ห้าวัน อานาเนีย มหาปุโรหิตจึงลงไปกับพวกผู้ใหญ่และทนายคนหนึ่งชื่อเทอร์ทูลลัส เขาทั้งหลายฟ้องเปาโลต่อหน้าผู้ว่าราชการเมือง
2 เมื่อเรียกเปาโลเข้ามาแล้ว เทอร์ทูลลัสจึงเริ่มฟ้องว่า“ท่านเฟลิกส์ที่เคารพอย่างสูง เรามีความสงบสุขอย่างยิ่งก็เพราะท่าน และชนชาตินี้มีการพัฒนาก็เพราะท่านเห็นการณ์ไกล
3 เรารับสิ่งเหล่านี้ในทุกด้านและจากทุกแห่งหนด้วยความซาบซึ้งใจอย่างที่สุด
4 แต่เพื่อไม่ให้ท่านเสียเวลามากไปกว่านี้ ข้าพเจ้าจึงขอความกรุณาจากท่านได้ฟังข้าพเจ้าต่ออีกสักหน่อยหนึ่ง
5 เราพบว่าคนนี้เป็นผู้ก่อการร้ายและเป็นตัวก่อการจลาจลท่ามกลางพวกยิวในทุกที่ และเป็นผู้นำของลัทธินาซาเร็ธ
6 เขายังพยายามทำให้พระวิหารเป็นมลทิน เราจึงจับเขาไว้
8 หากท่านไต่สวนเขาด้วยตัวเอง ท่านก็จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เรากล่าวหาเขา”
9 พวกยิวก็ร่วมกล่าวหาด้วยโดยยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นความจริง
10 เมื่อผู้ว่าราชการเมืองทำสัญญาณให้เปาโลพูด ท่านจึงเรียนว่า “เนื่องจากข้าพเจ้าทราบมาว่า ท่านเป็นผู้พิพากษาของชนชาตินี้มาหลายปีแล้ว ข้าพเจ้าจึงแก้คดีของข้าพเจ้าเองได้ด้วยความสบายใจ
11 ท่านสามารถสืบดูได้ว่า ตั้งแต่ข้าพเจ้าขึ้นไปนมัสการในกรุงเยรูซาเล็มนั้น ยังไม่เกินสิบสองวัน
12 เขาทั้งหลายไม่เคยพบข้าพเจ้าเถียงกับใคร หรือยุยงฝูงชนให้วุ่นวาย ไม่ว่าในพระวิหาร ในธรรมศาลา หรือในเมือง
13 เรื่องทั้งหมดที่พวกเขากำลังฟ้องข้าพเจ้านี้ เขาไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้
14 แต่ว่าข้าพเจ้ายอมรับอยู่เรื่องหนึ่งต่อหน้าท่าน คือข้าพเจ้ารับใช้พระเจ้าของบรรพบุรุษของเราตาม “ทางนั้น” ซึ่งพวกเขาว่านอกรีต ข้าพเจ้าเชื่อถือทุกถ้อยคำที่เขียนในธรรมบัญญัติและในคัมภีร์ของผู้เผยพระวจนะ
15 ข้าพเจ้ามีความหวังในพระเจ้าซึ่งเป็นความหวังที่พวกเขาเองก็ยอมรับ คือหวังว่าทั้งคนชอบธรรมและคนไม่ชอบธรรมจะเป็นขึ้นจากตาย
16 เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงอุตส่าห์ประพฤติตามมโนธรรมที่ดีเสมอ ไม่ให้ผิดต่อพระเจ้าและต่อมนุษย์
17 หลังจากผ่านไปหลายปี ข้าพเจ้านำเงินช่วยเหลือมายังชนชาติของข้าพเจ้าและถวายเครื่องบูชา
18 เวลานั้นพวกเขาก็พบข้าพเจ้าในพระวิหาร คือในขณะที่ข้าพเจ้าชำระตัวแล้ว และเขาไม่พบว่าข้าพเจ้าอยู่กับฝูงชนหรือก่อความวุ่นวาย
19 แต่มียิวบางคนที่มาจากแคว้นเอเชีย ซึ่งเป็นพวกที่น่าจะมาอยู่ที่นี่ต่อหน้าท่านด้วยเพื่อฟ้องร้องหากเขามีอะไรจะกล่าวหาข้าพเจ้า
20 หรือไม่ก็ให้พวกที่อยู่ที่นี่แจ้งความผิดที่เขาพบขณะข้าพเจ้ายืนอยู่ต่อหน้าสภายิว
21 นอกจากข้อเดียวที่ข้าพเจ้าตะเบ็งเสียงขึ้นเมื่ออยู่ท่ามกลางพวกเขา ซึ่งเกี่ยวกับการเป็นขึ้นจากความตายอันเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้าพเจ้าถูกพิพากษาต่อหน้าท่านทั้งหลายในวันนี้”
22 แต่เฟลิกส์รู้เรื่องของ “ทางนั้น” เป็นอย่างดี จึงเลื่อนการพิจารณาออกไปโดยกล่าวว่า “เมื่อลีเซียสนายพันลงมา ข้าพเจ้าจึงจะตัดสินคดีของพวกท่าน”
23 เฟลิกส์จึงสั่งนายร้อยให้คุมตัวเปาโลไว้ แต่ลดหย่อนการกวดขันลงบ้าง ทั้งยังไม่ห้ามพวกพ้องของท่านมาดูแลท่าน
24 หลังจากนั้นหลายวัน เฟลิกส์มากับภรรยาชื่อดรูสิลลาซึ่งเป็นชาวยิว ท่านให้ไปเรียกเปาโลมา และฟังเปาโลกล่าวเรื่องความเชื่อในพระเยซูคริสต์
25 ขณะที่เปาโลอ้างถึงความยุติธรรม ความอดกลั้นใจทางกามและการพิพากษาซึ่งจะมาภายหน้านั้น เฟลิกส์ก็สะดุ้งตกใจกลัว จึงกล่าวว่า “วันนี้เจ้าไปได้แล้ว ถ้ามีโอกาสข้าจะเรียกเจ้ามาอีก”
26 แต่ในขณะเดียวกันเฟลิกส์ก็นึกในใจว่า เปาโลอาจจะให้เงินสินบนแก่ท่าน เพราะฉะนั้นท่านจึงเรียกเปาโลมาสนทนาด้วยบ่อยๆ
27 หลังจากผ่านไปสองปี ปอรสิอัสเฟสทัสมารับราชการแทนเฟลิกส์ เฟลิกส์อยากได้ความชอบจากพวกยิวจึงทิ้งเปาโลไว้ในคุก