1 เมื่อกษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงได้ยินเช่นนั้นก็ทรงฉีกฉลองพระองค์ สวมผ้ากระสอบ แล้วเสด็จเข้าสู่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า
2 พระองค์ทรงใช้เจ้ากรมวังเอลียาคิม ราชเลขาเชบนา และบรรดาปุโรหิตอาวุโส ให้ไปพบผู้เผยพระวจนะอิสยาห์บุตรอาโมศ ทุกคนล้วนสวมชุดผ้ากระสอบ
3 พวกเขากล่าวกับอิสยาห์ว่า “เฮเซคียาห์ตรัสดังนี้ว่า วันนี้เป็นวันแห่งความทุกข์ระทม การประณามหยามเหยียด และความอับอาย เหมือนเมื่อทารกพร้อมจะเกิด แต่ผู้เป็นแม่ไม่มีแรงจะเบ่งออกมา
4 บางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงได้ยินทุกถ้อยคำของแม่ทัพ ซึ่งกษัตริย์อัสซีเรียเจ้านายของเขาใช้ให้มาหมิ่นประมาทพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ และพระองค์จะทรงลงโทษเขาเนื่องด้วยถ้อยคำที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงได้ยินนั้น ดังนั้นขอโปรดอธิษฐานเผื่อพวกเราที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือนี้ด้วยเถิด”
5 เมื่อข้าราชบริพารของกษัตริย์เฮเซคียาห์มาพบอิสยาห์
6 อิสยาห์ก็กล่าวกับพวกเขาว่า “จงไปบอกนายของท่านว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า อย่ากลัวสิ่งที่ได้ยิน คือถ้อยคำซึ่งลูกน้องของกษัตริย์อัสซีเรียได้หมิ่นประมาทเรา
7 จงฟังเถิด! เราจะบันดาลวิญญาณอย่างหนึ่งในตัวเขา เพื่อเมื่อเขาได้ยินรายงานบางอย่าง เขาจะกลับไปยังประเทศของตน และเราจะให้เขาตายด้วยดาบที่นั่น’ ”
8 ฝ่ายแม่ทัพอัสซีเรียได้ข่าวว่ากษัตริย์ของตนเสด็จออกจากลาคีชแล้ว ก็ถอนทัพไปและพบพระองค์กำลังรบอยู่กับเมืองลิบนาห์
9 แล้วเซนนาเคอริบได้รับรายงานว่า ทีรหะคาห์กษัตริย์ชาวคูชแห่งอียิปต์ยกทัพจะมาสู้รบกับพระองค์ ดังนั้นพระองค์จึงทรงส่งคนกลับมาแจ้งเฮเซคียาห์ว่า
10 “จงไปบอกกษัตริย์เฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ดังนี้ว่า อย่ายอมให้พระเจ้าซึ่งเจ้าพึ่งพานั้นหลอกลวงเจ้าเมื่อพระองค์ตรัสว่า ‘เยรูซาเล็มจะไม่ตกอยู่ในมือกษัตริย์อัสซีเรีย’
11 เจ้าก็รู้ดีว่าบรรดากษัตริย์อัสซีเรียได้ทำอะไรแก่ประเทศทั้งปวงบ้าง กษัตริย์เหล่านั้นได้ทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างราบคาบ แล้วเจ้าจะได้รับการช่วยกู้หรือ?
12 บรรดาพระของชนชาติต่างๆ ที่บรรพบุรุษของเราได้ทำลายล้างไปนั้นได้ช่วยกอบกู้พวกเขาไว้หรือ อย่างพระทั้งหลายของโกซาน ฮาราน เรเซฟ และชาวเอเดนในเทลอัสสาร์?
13 ไหนล่ะกษัตริย์ฮามัท กษัตริย์อารปัด กษัตริย์เสฟารวาอิม เฮนา และอิฟวาห์?”
14 เมื่อเฮเซคียาห์ทรงรับสาส์นฉบับนี้และอ่านจบ ก็เสด็จไปยังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าและทรงคลี่สาส์นนั้นออกต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้า
15 แล้วเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลผู้ประทับอยู่บนพระที่นั่งระหว่างเครูบ พระองค์ผู้เดียวทรงเป็นพระเจ้าเหนือมวลอาณาจักรของโลก พระองค์ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
16 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับฟัง ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงทอดพระเนตรและสดับฟังถ้อยคำซึ่งเซนนาเคอริบส่งมาสบประมาทพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่
17 “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นความจริงที่ว่าบรรดากษัตริย์อัสซีเรียได้ทำลายล้างประชาชาติเหล่านั้นและแผ่นดินของพวกเขา
18 และได้เผาทำลายพระของพวกเขาทิ้งเพราะพระเหล่านั้นไม่ใช่พระเจ้า เป็นเพียงแต่ไม้และหินที่ทำขึ้นด้วยมือมนุษย์
19 บัดนี้ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากเงื้อมมือของเขา เพื่อมวลอาณาจักรในโลกนี้จะได้รู้ว่าพระยาห์เวห์พระองค์แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นทรงเป็นพระเจ้า”
20 จากนั้นอิสยาห์บุตรอาโมศจึงให้นำความมาทูลเฮเซคียาห์ว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เราได้ยินคำอธิษฐานของเจ้าเรื่องกษัตริย์เซนนาเคอริบแห่งอัสซีเรียแล้ว
21 องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสถึงเขาดังนี้ว่า“ ‘ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนดูหมิ่นเจ้าและเยาะเย้ยเจ้าธิดาแห่งเยรูซาเล็มส่ายหน้าเมื่อเจ้าเตลิดหนี
22 ใครนะที่เจ้าเย้ยหยันและลบหลู่?เจ้าขึ้นเสียงและทำตาหยิ่งยโสใส่ใคร?ก็องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะสิ!
23 เจ้าใช้ผู้สื่อสารของเจ้ามากล่าววาจาลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้าและเจ้าได้กล่าวว่า“ด้วยรถม้าศึกมากมายของข้าข้าได้ขึ้นไปถึงบรรดายอดเขาสูงสู่สุดยอดแห่งเลบานอนข้าได้โค่นบรรดาสนซีดาร์ที่สูงที่สุดและต้นสนที่ดีเยี่ยมที่สุดข้าได้เข้าไปถึงส่วนลึกที่สุดคือป่าอันอุดมที่สุด
24 ข้าได้ขุดบ่อน้ำหลายบ่อในต่างแดนและดื่มน้ำที่นั่นด้วยส้นเท้าของข้าลำธารทั้งหลายของอียิปต์ก็แห้งเหือด”
25 “ ‘เจ้าไม่เคยได้ยินเลยหรือ?เราได้บัญชาไว้ตั้งนานมาแล้วเราได้วางแผนไว้ตั้งแต่อดีตและบัดนี้เราก็ทำให้เป็นไปตามนั้นคือให้เจ้าพิชิตเมืองป้อมปราการทั้งหลายทำให้กลายเป็นกองหิน
26 ชาวเมืองเหล่านั้นหมดอำนาจถดถอยและอับอายพวกเขาเหมือนพืชในทุ่งนาเหมือนหน่ออ่อนเขียวสดเหมือนหญ้างอกขึ้นบนหลังคาถูกแดดแผดเผาก่อนจะโตขึ้นมา
27 “ ‘แต่เรารู้จักเจ้าดีไม่ว่าความเป็นมาหรือความเป็นไปของเจ้าและรู้ที่เจ้าฉุนเฉียวใส่เรา
28 เพราะเจ้าเกรี้ยวกราดใส่เราและวาจาโอหังของเจ้าเข้าหูเราเราจะเอาเบ็ดเกี่ยวจมูกของเจ้าและเอาบังเหียนใส่ปากของเจ้าและเราจะทำให้เจ้าหันกลับไปตามเส้นทางที่เจ้ามา’
29 “เฮเซคียาห์เอ๋ย นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือ“ปีนี้เจ้าจะกินพืชพันธุ์ที่งอกขึ้นเองและปีที่สองก็จะกินพืชพันธุ์ที่ออกผลตามมาแต่ในปีที่สาม จงหว่านและเก็บเกี่ยวจงทำสวนองุ่นและกินผลของมัน
30 ประชากรยูดาห์ที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือนั้นจะหยั่งรากและเกิดผลอีกครั้งหนึ่ง
31 เพราะจะมีคนที่เหลือรอดอยู่หยิบมือหนึ่งมาจากเยรูซาเล็มและผู้รอดชีวิตกลุ่มหนึ่งจะมาจากภูเขาศิโยนความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะกระทำให้สำเร็จตามนี้
32 “ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงกษัตริย์อัสซีเรียดังนี้ว่า“เขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้หรือยิงธนูที่นี่เขาจะไม่มาถือโล่อยู่หน้าเมืองหรือสร้างเชิงเทินล้อมโจมตีมัน
33 เขามาทางไหนก็จะกลับไปทางนั้นเขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
34 เราจะปกป้องและช่วยเมืองนี้ไว้เพื่อเห็นแก่เราเองและเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา”
35 ในคืนนั้นเองทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ออกไปประหารคนในค่ายอัสซีเรีย 185,000 คน วันรุ่งขึ้นเมื่อผู้คนตื่นขึ้นก็เห็นซากศพเกลื่อนกลาด!
36 กษัตริย์เซนนาเคอริบแห่งอัสซีเรียจึงทรงให้รื้อค่าย และถอนทัพกลับไปยังเมืองนีนะเวห์และประทับอยู่ที่นั่น
37 วันหนึ่งขณะที่ทรงนมัสการอยู่ในวิหารของพระนิสรอคของพระองค์ อัดรัมเมเลคและชาเรเซอร์โอรสของพระองค์เองได้ปลงพระชนม์พระองค์ด้วยดาบ แล้วหนีไปยังดินแดนอารารัต และเอสารฮัดโดนโอรสอีกองค์หนึ่งของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน