1 นีนะเวห์เอ๋ย ผู้โจมตีได้รุดหน้ามารบกับเจ้าแล้วจงเข้าประจำป้อมเฝ้าทางไว้เตรียมตัวให้ทะมัดทะแมงและระดมกำลังทั้งหมดมา!
2 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงคืนความรุ่งเรืองให้ยาโคบเช่นเดียวกับความรุ่งเรืองของอิสราเอลแม้ผู้ทำลายได้ทำให้มันเริศร้างและทำลายเถาองุ่นของมัน
3 โล่ทหารของเขาเป็นสีแดงนักรบก็สวมชุดสีแดงเข้มโลหะที่ตัวรถม้าศึกเปล่งประกายแวบวาบในวันที่พวกเขาเตรียมพร้อมหอกไม้สนก็กวัดแกว่ง
4 รถม้าศึกห้อตะบึงไปตามถนนรีบรุดไปมาผ่านลานเมืองมองดูเหมือนคบเพลิงลุกโชนพวกเขาวิ่งปราดไปมาเหมือนสายฟ้า
5 เขาระดมกองทหารที่หามาได้แต่พวกเขาสะดุดล้มกลางทางพวกเขากรูเข้าไปที่กำแพงเมืองโล่ป้องกันตั้งประจำที่
6 ประตูด้านแม่น้ำถูกทำลายลงและพระราชวังพังครืน
7 มีประกาศิตให้กรุงนั้นถูกจับและพาไปเป็นเชลยพวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบและตีอกชกตัว
8 นีนะเวห์เป็นเหมือนสระและน้ำกำลังจะไหลออกไปหมดพวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!”แต่ไม่มีใครหันกลับมา
9 จงปล้นเงิน!จงปล้นทอง!ข้าวของมากมายใช้ไม่หมดทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน!
10 มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด!หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรงเนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว
11 ไหนล่ะถ้ำสิงโตที่พวกมันเลี้ยงดูลูกอ่อนไหนล่ะราชสีห์พ่อแม่ลูกที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด?
12 สิงโตที่ฆ่าเหยื่อมาให้ลูกๆ ของมันอย่างเพียงพอและคาบมาให้คู่ของมันแล้วสะสมเหยื่อไว้เต็มถ้ำสะสมสัตว์ที่มันฆ่าไว้เต็มรัง
13 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า“เราเป็นศัตรูกับเจ้าเราจะเผารถม้าศึกของเจ้าจนควันโขมงและดาบจะฟาดฟันสิงห์หนุ่มของเจ้าเราจะไม่เหลือเหยื่อให้เจ้าบนโลกนี้จะไม่ได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีกต่อไป”