1 As U maar die hemel wou oopskeur en wou afkomsodat die berge voor U skud!
2 Kom af soos 'n vuur wat fynhoutjies laat brand,soos 'n vuur wat water laat kook.Laat u Naam só aan u vyande bekend word,laat die nasies só voor U bewe.
3 Toe U wonders gedoen het,wonders wat ons nie verwag het nie,toe U destyds afgekom het,het die berge voor U geskud.
4 Van ouds af het niemand so iets gehoor nie,het niemand so iets verneem nie,het geen oog 'n god gesienwat vir dié wat op hom vertrou,doen wat U doen nie.
5 U kom dié te hulp wat met blydskap doen wat reg is,dié wat onthou hoe U wil hê hulle moet lewe.U was kwaad vir ons,want ons het gesondig.Ons het so lank daarmee aangehou,hoe kan ons dan nog gered word?
6 Ons het almal geword soos mense wat onrein is,ons beste dade is soos vuil klere;ons is almal soos verdroogde blare,ons word deur ons sondes weggewaai soos deur 'n wind.
7 Daar is niemand wat tot U om hulp roep nie,niemand wat sy krag in U soek nie.U het ons aan onsself oorgelaat,U laat ons wegkwyn deur ons sondes.
8 U is ons vader, Here,ons is klei en U het ons gevorm,ons is almal die werk van u hande.
9 Moet tog nie aanhou kwaad wees vir ons nie, Here,moenie ons sonde vir altyd teen ons hou nie,onthou tog ons is almal u volk.
10 U heilige stad het 'n woestyn geword:Sion het 'n woestyn geword,Jerusalem is onbewoonbaar.
11 Ons heilige en pragtige tempelwaar ons voorouers U geloof het,is deur vuur verwoes,alles wat vir ons dierbaar was, lê in puin.
12 Raak hierdie dinge U dan nie, Here?Gaan U nie ingryp nie?Gaan U aanhou om ons te laat ly?