17 Sy antwoord hom: “My meester, ú het by יהוה u God vir u dienares gesweer en gesê: ‘U seun Shlomo sal sekerlik ná my koning wees en hy sal op my troon sit.’
18 Nou, let op, Adoniyah is koning en nou, my meester die koning, u het dit nie geweet nie.
19 Hy het beeste, vetgemaakte vee en kleinvee in oorvloed geoffer en al die seuns van die koning, Evyatar, die priester en Yo’av, die bevelvoerder van die leër, genooi, maar hy het nie vir Shlomo, u dienskneg, genooi nie.
20 Wat ú betref, my meester, die koning, die oë van die hele Yisra’el is op u om vir hulle te vertel wie op die troon van my meester, die koning, ná hom sal sit.
21 Anders sal dit gebeur, sodra my meester die koning by sy vaders neergelê word dat ek en my seun Shlomo as oortreders beskou sal word.”
22 Let op, terwyl sy nog met die koning praat, kom Natan, die profeet, in.
23 Hulle het dit vir die koning vertel en gesê: “Natan, die profeet, is hier.” Toe hy voor die koning kom, het hy voor die koning met sy gesig op die grond gaan lê.