4 Hulle het egter baie gevrees en gesê: “Let op, die twee konings het nie voor hom standgehou nie; hoe kan ons dan staan?”
5 Die een wat oor die huishouding was, hy wat oor die stad was, die oudstes en die opvoeders het woord aan Yehu gestuur en gesê: “Ons is u diensknegte, alles wat u ons beveel, sal ons doen; ons sal niemand koning maak nie; doen wat goed is in u oë.”
6 Toe het hy vir die tweede keer ’n brief aan hulle geskryf en gesê: “As julle aan my kant is en my stem sal gehoorsaam, vat die koppe van die manne, die seuns van julle meester en kom môre omtrent hierdie tyd na my toe in Yizre’el.” Die koning se seuns, sewentig man, was by die groot manne van die stad wat hulle grootgemaak het.
7 Toe die brief by hulle kom, het hulle die seuns van die koning gevat en hulle gedood, sewentig man en hulle koppe in mandjies gesit en vir hom na Yizre’el gestuur.
8 Toe die boodskapper kom en hom vertel en sê: “Hulle het die koppe van die koning se seuns gebring,” sê hy: “Sit hulle in twee hope neer by die ingang van die poort tot die oggend toe.”
9 In die oggend het hy uitgegaan en gaan staan en vir al die mense gesê: “Julle is onskuldig. Let op, ék het saamgesweer teen my meester en hom vermoor, maar wie het al hierdie manne doodgemaak?
10 Weet dan dat niks onvervuld sal bly van die woord van יהוה wat יהוה gepraat het teen die huis van Ag’av nie, want יהוה het gedoen wat Hy deur sy dienskneg Eliyahu gesê het.”