8 Toe daardie melaatse manne by die kant van die kamp kom, het hulle een tent binnegegaan en geëet en gedrink en silwer, goud en klere van daar weggedra en dit gaan wegsteek en hulle het teruggekom en ’n ander tent binnegegaan en ook daaruit weggedra en dit gaan wegsteek.
9 Toe sê hulle vir mekaar: “Ons oortree die wet. Hierdie dag is ’n dag van goeie nuus, maar ons bly stil! As ons wag tot die oggendlig, dan sal straf ons inhaal. Kom daarom nou, laat ons gaan en dit aan die huishouding van die koning vertel.”
10 Hulle het gekom en na die poortwagters van die stad geroep en hulle vertel en gesê: “Ons het by die kamp van die Arameërs gekom en let op, daar was niemand daar of die stem van ’n mens nie, slegs die vasgemaakte perde en vasgemaakte donkies en die tente net soos hulle was.”
11 Die poortwagters het geroep en dit in die huishouding van die koning vertel.
12 Toe staan die koning in die nag op en sê vir sy diensknegte: “Ek sal julle nou vertel wat die Arameërs aan ons gedoen het. Hulle weet dat ons honger is; daarom het hulle uit die kamp gegaan om hulleself in die veld weg te steek en gesê: ‘Wanneer hulle uit die stad uitgaan, sal ons hulle lewendig vang en in die stad inkom.’”
13 Een van sy diensknegte antwoord: “Asseblief, laat sommige mans vyf van die perde wat oorgebly het in die stad vat. As hulle gevang sou word, laat hulle as ’n verlies beskou word soos die hele leër van Yisra’el wat omgekom het; laat ons daarom stuur en sien.”
14 Hulle vat daarom twee strydwaens met perde en die koning het agter die leër van die Arameërs aan gestuur en gesê: “Gaan en kyk.”