1 Waarheen het jou vriend gegaan, o mooiste onder die vroue? Waar het jou vriend afgedraai sodat ons hom saam met jou kan soek?
2 My vriend het afgeloop na sy tuin, na die beddings van speserye om te eet in die tuine en om lelies bymekaar te maak.
3 Ek is my vriend s’n en my vriend is myne; hy eet tussen die lelies.
4 Jy is mooi en begeerlik, my vriendin, lieflik soos Yerushalayim en gereken as een onder die mooistes.
5 Draai jou oë weg van my af, want hulle het my oorweldig; jou hare is soos ’n kudde bokke wat opkom vanaf die berg Gil’ad.
6 Jou tande is soos ’n kudde geskeerde skape wat van die wassery af opkom, wat elkeen ’n tweeling dra en geen een van hulle is sonder lam nie.
7 Jou wange, agter jou sluier, is soos twee stukke granaat.
8 Daar is sestig koninginne en tagtig byvroue en maagde sonder getal.
9 My perfekte duif is maar een, sy is die enigste een vir haar moeder; sy is die gekose een vir haar wat geboorte aan haar gegee het. Die dogters het haar gesien en haar geprys, ja, die koninginne en die byvroue het haar ook geprys:
10 “Wie is sy wat lyk soos die sonsopkoms, mooi soos die maan, helder soos die son en gereken as ’n prinses?”
11 Ek het afgeloop na die tuin van okkerneutbome om die vrug van die vallei te sien, om te kyk of die wingerdstok uitloop en of die granate bot.
12 Onbekend met my lewe, het ek gesit op die publieke wa, wat gereed was.
13 Kom terug, kom terug, o Shulamiet, kom terug, kom terug sodat ons na jou kan kyk. Wat sien julle in die Shulamiet, wat vreugdevol uitkom soos die vreugde van ’n gasvrou?