1 Soos ’n donker wolk het die Here se woedeoor Jerusalem gekom. Hy het van bo uit die hemel die mooi stad van Israelin die grond gedruk. Toe Hy kwaad geword het, het Hy selfs die tempelnie gespaar nie.
2 Die Here het sonder genade elke huis in Israel vernietig. In sy woede het Hy die versterkte mure van Jerusalemomgestamp. Hy het hulle koninkrykmet al sy leiers in die aarde weggetrap.
3 Hy het gekook van woede toe Hy Israel se krag gebreek het. Hy het nie ’n hand gelig om hulle te help toe hulle vyand hulle aangeval het nie. Hy was soos ’n vuur wat van alle kante af teen Israel uitgebreek het.
4 Hy het sy boog gespan teen sy mense asof hulle sy vyand is. Hy het sy krag gebruik om alles te verwoes wat kosbaar is. Hy het sy woede soos vuur laat uitbreekteen alles wat kosbaar is in Jerusalem.
5 Die Here het Israel verwoes asof dit sy vyand is.Al hulle blyplekke en vestings het Hy afgebreek. Baie hartseer en trane het Hy in Jerusalem gebring.
6 Hy het sy tempel afgebreek asof dit ’n afdak in ’n tuin was. Die Here het ’n einde gemaak aan feeste en Sabbatte in Sion. In sy verontwaardiging het Hy koning en priester uit die weg geruim.
7 Die Here het sy eie altaar verwerp.Hy het sy tempel verag. Hy het die vyand toegelaat om Jerusalem se vestingmure af te breek. Hulle het in die Here se huis lawaai gemaak asof hulle daar feesvier.
8 Die Here het besluit: Sion se mure moet afgebreek word. Hy het finaal besluit om dit te verwoes. Die versterkings en die mure het saam ineengestort.
9 Jerusalem se hekke lê op die grond. Die Here het hulle uit hulle skarniere geruk. Haar koning en haar leiers het by vreemde volke beland. Die wet het verdwyn. Profete kry nie meer visioenevan die Here af nie.
10 Die leiers van Jerusalemsit stomgeslaan op die grond. Hulle het begrafnisklere aan en gooi grond op hulle koppesoos hulle treur. Die jongmeisies van Jerusalem laat uit skaamte hulle koppe hang.
11 My oë is leeg gehuil. Ek is bitter ontsteld as ek sien hoe my volk in duie stort. Kinders en babatjies val flou en sterf in die stad se strate.
12 “Ons is honger,” sê die kinders vir hulle ma’s. In die strate sak hulle inmekaar soos iemand wat gewond is. Hulle sterf in die arms van hulle ma’s.
13 Met wie kan ek jou vergelyk,Jerusalem? Waarmee kan ek jou smarte vergelyk,Jerusalem? Hoe kan ek jou troos?Jou hartseeris dieper as die see. Wie sal jou ooit weer heel kan maak?
14 Jou profete het vir jou drogbeelde opgetower. Hulle het nie jou oortredingssigbaar gemaak nie.Dit sou verhoed het dat jy weggevat word uit jou land. Hulle het nuttelose dinge gesê wat jou eerder op ’n verkeerde spoor gelei het.
15 Almal wat by die stad verbyloop, slaan hulle hande saam. Hulle skud hulle kop en fluit van verbasing oor Jerusalem. Hulle spot en sê:“Is dit die stad wat die mooiste plek op aarde genoem is, die stad wat vreugde vir die hele wêreld bring?”
16 Al jou vyande spot met jou en fluit deur hulle tande: “Die dag het gekom waarvoor ons gewag het om hierdie stad te vernietig!”
17 Dit is die Herewat dit met jou laat gebeur wat Hy al lankal besluit het. Hy het Jerusalem genadeloos vernietig. Hy het jou vyand laat lekkerkry toe hulle jou verslaan het.
18 Mure van Jerusalem, pleit by die Here! Laat jou trane dag en nag vloei soos ’n rivier. Moenie vir ’n oomblik ophou nie.
19 Staan op,in die middel van die nag, om jou hart soos water voor die Here uit te stort. Steek jou hande uit na Hom om te pleit vir jou kinders wat op straat flou word van honger.
20 Kyk tog, Here, wat U maak met ons. Moet vroue dan die kinders eet vir wie hulle so lief is? Moet priesters en profete dan sterf in die tempel van die Here?
21 Jongmense en oumense lê dood buite in die straat. My jong meisies en jong mans het U genadeloos doodgemaak in u woede.
22 U het oraloor mense geroep asof hulle na ’n feesdag toe kom. Die dag toe die Heresy woede losgelaat het, was daar niemand wat ontsnap en bly leef het nie. My kinders wat ek grootgemaak hetmet sorg, is deur die vyand doodgemaak.