1 Hoe dof het die goud geword! Die fynste goud het sy glans verloor. Die uitgesoekte edelstene lê oor die strate uitgestrooi.
2 Die inwoners van Jerusalemwas hulle gewig in goud werd. Nou word hulle minder geag as potte van klei.
3 Selfs ’n jakkalswyfie laat haar kleintjies drink, maar die vroue van my volk het wreed geword, soos volstruise in die woestyn wat hulle kleintjies ignoreer.
4 Babatjies se monde is droog, maar hulle kry niks om te drink nie. Kindertjies soebat tevergeefsvir iets om te eet, en niemand gee vir hulle iets nie.
5 Die mense wat vroeër die lekkerste kos geëet het, loop nou op straat en bedel vir enigiets om te eet. Dié wat vroeër in paleise gebly het, krap op ashope rond vir iets om te eet.
6 My volk se skuld is groter as dié van Sodom, wat in ’n oomblik vernietig is sonder dat iemand kon keer.
7 Ons leiers was blinker as sneeu, witter as melk en so mooi soos edelstene.
8 Hulle het nou swarter geword as roet. Niemand herken hulle meerop straat nie. Hulle vel het gekrimp tot op die been. Hulle het uitgedroog soos hout.
9 Hulle wat doodgemaak is in die oorlog, is baie beter daaraan toe as hulle wat moet doodgaan van honger. Hulle lewe kwyn weg omdat daar niks is om te eet nie.
10 Sagmoedige vroue moes hulle eie kinders gaarmaak en hulle eet om te kan oorleef.
11 Maar nou is die Here se woede uitgewoed. Hy het sy ergste woede uitgegiet.Hy het ’n vuur in Jerusalem losgelaat wat dit afgebrand het tot op sy fondamente.
12 Daar was nie ’n koning op aarde of ’n mens in die wêreld wat ooit kon dink dat ’n vyandJerusalem sou binnegaan nie.
13 Tog het dit gebeur omdat haar profete oortree heten haar priesters regverdige mensedoodgemaak het in die stad.
14 Soos blindes het hulle voel-voeldeur die strate geskuifel. Hulle klere was so vol bloed,dat niemand aan hulle wou raak nie.
15 Mense het vir hulle geskreeu:“Loop weg! Julle is onrein! Gee pad! Moenie aan ons raak nie!” Hulle het weggevlug, by heidennasies probeer bly, maar selfs dié nasies wou hulle nie daar toelaat nie.
16 Die Here het hulle verjaag. Hy gee nie om vir hulle nie. Die priesters en leiersword nie meer geëer en gerespekteer nie.
17 Ons het verniet gesit en wag dat ons vennote ons kom help. Ons het na nasies gekykwat ons nie kon red nie.
18 Ons vyand was op ons spoor. Ons einde het gekom. Ons dae was getel. Dit was verby met ons.
19 Ons vyande het ons agtervolg,hulle het op ons neergeswiep,vinniger as arende uit die lug. Toe ons die berge in gevlug het, was hulle warm op ons spoor. In die woestyn het hulle ons reeds voorgelê.
20 Ons koning, die lewe van ons volk,die gesalfde van die Here, is in hulle strikke gevang. Ons het nogal gedink ons is veilig onder sy leidingtussen die ander nasies.
21 Julle Edomiete wat in Us bly, julle moet maar lag en lekkerkry. Julle beurt kom om dronk te wordvan God se woede, en dan kaal uitgetrek te word.
22 Jou straf sal verbygaan, Jerusalem.Jy sal terugkom uit ballingskap.Maar Edom, jou straf het nou eers begin. Dan gaan Hy jou sondes openbaar.