47 Ug dili lamang kay misundog ka sa ilang pagkinabuhi kondili, sulod lamang sa mubo nga panahon, gilabwan mo pa gayod ang ilang pagkadaotan.”
48 Ang Ginoong Dios nag-ingon, “Ako Dios nga buhi ug nakita ko nga ang imong igsoong babaye nga mao ang Sodoma ug ang iyang mga anak nga babaye wala makahimo sa nahimo nimo ug sa imong mga anak.
49 Ang sala sa Sodoma ug sa iyang mga anak mao ang pagkamapahitas-on, kaulit, naghinobra nga pagkahamugaway sa panginabuhi apan wala motabang sa mga kabos ug timawa.
50 Mapahitas-on sila ug nagbuhat ug daotan sa akong atubangan busa gilaglag ko sila sumala sa imong nahibaloan.
51 “Ang Samaria wala makahimo bisan na lamang ug katunga sa imong mga sala. Nakabuhat kag mas daghang kahiwian kay kanila ug tungod sa kadaghan sa kalapasan nga imong nahimo, ang imong mga igsoong babaye daw matarong nga tan-awon.
52 Antusa usab ang imong kaulawan kay nakahimo kag pagpanghukom nga makaayo sa imong mga igsoong babaye. Tungod sa imong mga sala diin gibuhat mo ang mas daghan nga kalapasan kay kanila, daw mas matarong sila kay kanimo. Busa angay kang maulaw ug agwantaha ang maong kaulaw kay gihimo mo ang imong mga igsoong babaye nga mas matarong nga tan-awon kay kanimo.”
53 Ang Ginoo miingon ngadto sa Jerusalem, “Ibalik ko sa Sodoma ug sa Samaria ug sa ilang kalungsoran ang ilang katigayonan. Ug unya ibalik ko usab kanimo ang imong katigayonan.