24 Gibiaybiay mo ako, ang Ginoo,pinaagi sa imong mga sulugoon.Nanghambog ka nga natungas moang kinatumyan sa kabukiran bisan ang bukid sa Lebanonuban sa daghan nimong karwahi.Nanghambog ka nga gipamutol mo ang labing tag-as nga sidroug ang labing maayong mga sipre,ug naadto na nimo ang kinatumyan sa Lebanon,ug nasuot ang kinabagaang lasang niini.
25 Nanghambog ka nga nakalot nimo ang mga atabay didto sa laing nasod,ug miinom sa tubig nga gikan niini,ug gipahubas nimo ang tanang sapa sa Ehiptopinaagi sa pagpataak niini sa daghan nimong kasundalohan.
26 “Wala ka ba diay mahibalo nga dugay ko na kanang gitakda?Dugay ko nang gilarawang mga butang nga akong gihimo karon.Gihatagan ko ikaw sa gahom paggun-ob sa daghang siyudad nga kinutaan.
27 Nakabsag umoy ang mga lumolupyo nilaug nawad-ag kadasig ug nalibog;nahisama sila sa mga sampinit sa kaumahanug sa mga sagbot nga miturok sa atop ug nangalaya human hapaka sa timog.
28 “Nasayod ako sa tanan mong gibuhatug sa imong kasilag kanako.
29 Kay nasilag ka man kanakoug nasayod man ako sa imong pagpagarbo,kaw-itan kog taga ang imong ilong,ug bukadohan ko ang imong baba;unya guyoron ko ikawbalik sa imong giagian sa imong pagpaingon nganhi.”
30 Unya miingon si Isaias kang Hari Ezequias, “Ug mao kini ang ilhanan sa mahitabo: karong tuiga ug sa sunod nga tuig ang kan-on mo mao ang bunga sa tanom nga wala ipugas. Apan sa ikatulo nga tuig makatanom ka nag mga kalan-on ug paras ug ang bunga niini maoy kan-a.