1 Ang Ginoo miingon,“Andam ako pagtubag sa mga pag-ampo sa akong katawhan,apan wala sila mosangpit kanako;buot ko nga ila akong makit-an,apan wala sila mangita kanako.Wala mag-ampo kanako ang nasod bisan ug nag-ingon ako, ‘Ania ako.’
2 Sa tanang panahonandam ako pagdawat sa mga tawong masupilon nga wala mosubay sa dalan nga matarongkondili nagtuman hinuon sa ilang gusto.
3 Kanunayng naghagit kanako kining mga tawhana;naghalad silag mga mananap ngadto sa ilang mga diosdios diha sa mga tanaman,ug nagsunog ug insenso diha sa mga halaran.
4 Magabii mangadto sila sa mga langub ug mga lubnganan.Mokaon silag baboy ug ang ilang lutoanan adunay sabaw sa mga mahugawng mananap;
5 ug moingon, ‘Ayaw akog hilabti,ug ayaw pagduol kanako kay ako balaan.’Kining mga tawhana makapasurok sa akong dugo,ug ang akong kasuko daw kalayo nga nagdilaab kanunay.
6 “Nahisulat na nga ako dili magpakahilom lamangkondili manimalos gayod ako.Pabayron ko sila
7 sa ilang sala ug sa sala sa ilang katigulangankay nagsunog man silag insenso didto sa kabukiran,ug gibugalbugalan nila ako didto sa kabungtoran;busa silotan ko sila sumala sa ilang pagkadaotan kaniadto,” nag-ingon ang Ginoo.
8 Kini ang giingon sa Ginoo,“Walay maghilabot sa pungpong sa ubas kay ang bino anaa niini.Mao usab kini ang akong buhaton sa akong mga alagad;dili ko sila hutdon ug laglag.
9 Padaghanon ko ang katawhan sa Israelug ang ilang kaliwat maoy makapanag-iya sa akong yuta ug kabukiran;panag-iyahon kini sa akong piniliug adto didto sila magpuyo.
10 Ang Sharon mahimo nang sibsibanan sa kahayopanug ang Walog sa Acor mahimong pahulayanan sa mga baka;himoon ko kini alang sa akong katawhan nga nangita kanako.
11 “Apan kamong mibiya kanako,kamong nalimot sa akong balaang bukid ug nagsimba kang Gad, diosdios sa suwerte,ug naghalad ug bino alang kang Meni, ang diosdios sa kapalaran,
12 ipapatay ko kamo pinaagi sa espadaug wala gayoy makaikyas kaninyo,tungod kay sa dihang gitawag ko kamo, wala kamo motubag,sa dihang misulti ako, wala kamo mamati;gibuhat hinuon ninyo ang daotanug gipili ang wala ko kahimut-i.”
13 Busa miingon ang Ginoong Dios,“Ang akong mga alagad buhong sa pagkaon apan kamo gutomon;magtagbaw sila sa ilimnon apan kamo uhawon;maglipay sila apan kamo pakaulawan;
14 mag-awit sila tungod sa kalipay,apan kamo manghilak tungod sa kaguol,ug motiyabaw tungod sa hilabihang kasakit sa balatian.
15 Ang ngalan nga inyong ibilin gamiton sa akong mga pinili ingon nga tunglo,ug Ako, ang Ginoong Dios, mopatay kaninyo.Apan laing ngalan ang akong itawag sa akong mga alagad.
16 Ang nagkinahanglan ug panalangin,mangaliyupo nga panalanginan siya sa Dios nga tinubdan sa kamatuoran,ug ang manumpa, manumpa sa ngalan sa Dios nga matinud-anonkay kalimtan na man ang mga kalisdanan kaniadto.”
17 Ang Ginoo miingon,“Tan-awa, magbuhat akog bag-ong langit ug bag-ong yutaug dili na hinumdoman ang tanang nangagi.
18 Busa paglipay pag-ayo hangtod sa hangtod tungod sa akong gibuhatkay himoon kong malipayon ang katawhan sa Jerusalem.
19 Magmalipayon ako tungod sa Jerusalem,ug magsadya ako tungod sa akong katawhan;dili na madungog diha niini ang mga danguyngoy ug bakhoug ang tuaw sa pagpakitabang.
20 Ang kabataan dili na mamatay nga masuso pa,ug ang tigulang matigulang gayod pag-ayo una mamatay,kay ang mamatay sa panuigon nga usa ka gatos isipon nga batan-on,ug kon ang tawo dili moabot sa panuigon nga usa ka gatos,isipon siya nga gisilotan.
21 Maghimo silag mga balayug silay magpuyo niini;magtanom silag mga parasug sila usab ang mopahimulos sa mga bunga niini.
22 Dili sila magtukod ug kabalayan aron puy-an lamang sa uban,o mananom ug unya lain ang mokaon niini;mabuhi ang akong katawhan ingon sa gidugayon sa pagkabuhi sa kahoy,ug kapahimuslan pag-ayo sa akong mga pinili ang ilang hinagoan.
23 Dili na makawang ang ilang paghago;dili sila manganak aron lamang mangamatay,kay sila ug ang ilang mga anak mga kaliwat man sa katawhan nga gipanalanginan sa Ginoo.
24 Sa dili pa sila motawag kanako, tubagon ko na silaug samtang nagsulti pa, dunggon ko na sila.
25 Magsalo na pagkaon ang lobo ug ang nating karnero,ug magkaon nag dagami ang liyon sama sa baka;abog na ang kan-on sa halas.Dili na sila mangunsa diha sa akong balaang bukid.”