20 Sama ra nga nagkaon siyag abo. Gipasalaag siya sa kaugalingon niyang hunahuna ug dili siya makalingkawas o makaingon, “Walay bili kining ania sa tuo kong kamot.”
21 Ang Ginoo miingon,“Hinumdomi kining mga butanga, O Israel,kay ikaw akong alagad;giumol ko ikaw aron mag-alagad kanako;dili ko gayod ikaw kalimtan.
22 Giwagtang ko na ang imong mga sala sama sa usa ka panganod,ug ang imong kalapasan sama sa gabon;balik kanako kay gitubos ko na ikaw.”
23 Pag-awit, O kalangitan,kay gihimo kini sa Ginoo;singgit, kahiladman sa kalibotan;Panag-awit kamo kabukiran, kalasangan ug kakahoyan,kay giluwas sa Ginoo si Jacobug gipadayag niya ang iyang himaya diha sa Israel!
24 Mao kini ang giingon sa Ginoo nga imong manunubosnga maoy nag-umol kanimo didto pa sa tiyan,“Ako mao ang Ginoonga maoy naghimo sa tanang butang,maoy naghikyad sa kalangitan ug nagbuhat sa yuta—ako ang naghimo niining tanan.
25 Ako ang nagpakyas sa mga tagnatagna sa mga bakakong propeta,ug naghimong kataw-anan sa mini nga mga mananagna;gilintuwad ko ang mga gisulti sa mga maalamon,ug gihimo kong walay kapuslanan ang ilang kahibalo.
26 Ako ang naghimo nga mahitabo gayod ang gisulti ko pinaagi sa akong alagad,ug ang plano nga gipadayag ko pinaagi sa akong mga sinugo.Bahin sa Jerusalem, ako nag-ingon,‘May mopuyo diha kaniya,’ug sa mga siyudad sa Juda,‘Tukoron sila pag-usab,’ug patindogon ko ang mga nagun-ob.