2 Ayaw na pagsubo nga daw sama sa tawong masub-anon nga nagyaka sa yuta. Tindog hinuon ug pangandam sa pagdumala. Ug kamong mga lumulupyo sa Jerusalem, badbari ninyo ang inyong kaugalingon sa mga kadena sa pagkabinihag.
3-4 Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Gibihag kamo nga daw ulipon nga gibaligya nga walay bayad, busa tuboson ko usab kamo nga walay bayad. Kaniadto miadto kamo sa Ehipto aron manimuyo didto, apan gidaog-daog kamo didto. Unya ang Asiria na usab ang midaog-daog kaninyo.
5 Ug karon, unsa na man ang nahitabo kaninyo? Gibihag kamo sa Babilonia sa walay igong hinungdan. Gitamay kamo sa mga nagadumala kaninyo. Kanunay pa nila akong gipasipalahan.
6 Apan moabot ang panahon nga masayod kamo kon kinsa gayod ako, kay ako mismo ang nagasulti kaninyo. Oo, ako gayod mismo.”
7 Pagkaanindot tan-awon sa mga mensahero nga nagalatas sa kabukiran aron sa pagdala sa maayong balita nga may kalinaw na ang Jerusalem ug mahimong maayo na ang kahimtang niini tungod kay luwason kini sa Dios. Nagaingon sila sa mga taga-Jerusalem, “Nagahari ang inyong Dios!”
8 Mosinggit sa kalipay ang mga guwardya sa siyudad kay makita gayod nila ang pagbalik sa Ginoo didto sa Jerusalem.
9 Mosinggit sa kalipay ang mga nangagubang dapit sa Jerusalem, kay lig-onon sa Ginoo ang iyang katawhan. Luwason niya ang Jerusalem!