13 “Tra oeddwn ar fy ngwely, yn edrych ar fy ngweledigaethau, gwelwn wyliwr sanctaidd yn dod i lawr o'r nefoedd,
14 ac yn gweiddi'n uchel,‘Torrwch y goeden, llifiwch ei changhennau;tynnwch ei dail a gwasgarwch ei ffrwyth.Gwnewch i'r anifeiliaid ffoi o'i chysgod a'r adar o'i changhennau.
15 Ond gadewch y boncyff a'i wraidd yn y ddaear,a chadwyn o haearn a phres amdano yng nghanol y maes.Bydd gwlith y nefoedd yn ei wlychu,a bydd ei le gyda'r anifeiliaid sy'n pori'r ddaear.
16 Newidir y galon ddynol sydd ganddoa rhoir calon anifail iddo yn ei lle.Bydd hyn dros saith cyfnod.
17 Dedfryd y gwylwyr yw hyn,a dyma ddatganiad y rhai sanctaidd,er mwyn i bawb byw wybod mai'r Goruchaf sy'n rheoli teyrnasoedd pobl ac yn eu rhoi i'r sawl a fyn, ac yn gosod yr isaf yn ben arnynt.’
18 “Dyma'r freuddwyd a welais i, y Brenin Nebuchadnesar. Dywed tithau, Beltesassar, beth yw'r dehongliad, oherwydd ni fedr yr un o ddoethion fy nheyrnas ei dehongli imi, ond medri di, am fod ysbryd y duwiau sanctaidd ynot.”
19 Aeth Daniel, a enwyd Beltesassar, yn fud am funud, a'i feddwl mewn penbleth. Dywedodd y brenin, “Paid â gadael i'r freuddwyd a'r dehongliad dy boeni, Beltesassar.” Atebodd yntau, “Boed hon yn freuddwyd i'th gaseion, a'i dehongliad i'th elynion.