1 Felly dyma fi, Paul, yn apelio atoch chi yn addfwyn ac yn garedig fel y Meseia ei hun – ie fi, yr un maen nhw'n dweud sy'n ‛llwfr‛ pan dw i wyneb yn wyneb â chi, ond mor ‛galed‛ pan dw i'n bell i ffwrdd!
2 Pan fydda i'n dod acw, dw i'n erfyn arnoch chi, peidiwch gwneud i mi fod yn galed gyda chi fel dw i'n disgwyl gorfod bod gyda'r rhai hynny sy'n dweud ein bod ni'n byw fel pobl y byd, sydd ddim yn credu!
3 Dŷn ni'n byw yn y byd yn sicr, ond dŷn ni ddim yn ymladd ein brwydrau fel mae'r byd yn gwneud.
4 Dŷn ni ddim yn defnyddio arfau'r byd i ymladd. Fel arall yn hollol! – mae'n harfau ni yn rhai grymus, a Duw sy'n rhoi'r nerth i ni chwalu'r cestyll mae'r gelyn yn eu hamddiffyn.
5 Dŷn ni'n chwalu dadleuon a'r syniadau balch sy'n rhwystro pobl rhag dod i nabod Duw. Dŷn ni'n rhwymo'r syniadau hynny, ac yn arwain pobl i fod yn ufudd i'r Meseia.
6 Pan fyddwch chi'n ufudd eto, byddwn ni'n barod wedyn i gosbi pawb sy'n aros yn anufudd.
7 Dych chi'n edrych ar bethau'n rhy arwynebol! Dylai'r rhai sy'n honni bod ganddyn nhw berthynas sbesial gyda'r Meseia ystyried hyn: mae'n perthynas ni gyda'r Meseia mor real â'u perthynas nhw.