2 Und yso hiet dyr Herrgot eyn n sibtn Tag dös Werch vollenddt, wo yr bschaffen hiet; und er gruet eyn n sibtn Tag von alln, was yr gmacht hiet, aus.
3 Und dyr Herrgot haat önn sibtn Tag gsögnt und gheiligt, denn daadl grastt yr, wie yr mit n Bschaffungswerch förtig war.
4 Dös ist also de Getaat, wie dyr Himml und d Erdn bschaffen wordn seind. Dyrselbn, wie dyr Herrgot, dyr Trechtein, önn Himml und d Erdn gmacht hiet,
5 gaab s auf dyr Erdn non kaine Staudnen und kain Gras und nix, denn dyr Herrgot, dyr Trechtein, hiet s non nit rögnen laassn, und es war kain Mensch daa, der wo s Land baut haet;
6 aber ayn Feuchtn stig von n Bodm ausher auf und grunst önn gantzn Ackerbodm.
7 Und dyr Herrgot, dyr Trechtein, naam aynn Batzn Laim und gmacht önn Menschn und blies iem seinn Löbnsaadem ein; und yso wurd dyr Mensch ayn löbets Wösn.
8 Aft glögt dyr Herrgot, dyr Trechtein, z Öttn - in n Oostn - aynn Gartn an und gsötzt daadl dönn Menschn, wo yr gmacht hiet, einhin.