1 Wie dös allss gscheghn war, gstöllt dyr Herrgot önn Abryham auf de Prob. Er spraach zo iem: "Abryham!", und der gantwortt: "Herr, daa bin i!"
2 Dyr Herrgot gsait: "Nimm deinn aingebornen Sun, dönn wasst gernhaast, önn Eisack, gee eyn s Land Moring umhin, und bring n dort auf ainn von de Berg dort, dönn wo i dyr non zaign gaa, als Brandopfer dar."
3 Zeitig eyn dyr Frueh stuendd dyr Abryham auf, gsatlt seinn Ösl, gholt seine zween Grooßbuebn und seinn Sun Eisack, klob ayn Holz für s Opfer und gmacht si auf n Wög zo dönn Ort, wo iem dyr Herrgot gnennt hiet.
4 Wie dyr Abryham eyn n drittn Tag aufgablickt, saah yr dös Ort schoon von dyr Weitn.
5 Daa gsait dyr Abryham zo seine Grooßbuebn: "Bleibtß ös mit n Ösl daa! I gee mit n Buebn daa hin zo n Bettn, und aft kemm myr zo enk zrugg."