7 Dyr Trechtein, dyr Got von n Himml, haat mi wögggholt von meine Leut und von meiner Haimet, und mir mit aynn Aid ghaissn, däß yr dös Land daader, wo i ietz bin, yn meine Naachkemmen gibt. Er gaat dyr seinn Engl vorausschicken, däßst dort ayn Weib für meinn Sun finddst.
8 Freilich, wenn aft dös Weiberleut nit mitkemmen will, bist von dönn Aid, wost myr glaistt haast, entbunddn. Meinn Sun derffst auf kainn Fall dorthin zruggbringen."
9 Daa glögt dyr Knecht sein Hand unter d Hüff von seinn Herrn Abryham und schwor iem, dös allss yso z machen.
10 Dyr Knecht naam zöhen Kemmln von seinn Bauern und gmacht si mit allerlai kostbare Sachenn von seinn Herrn auf d Rais auf Zwendling umhin zo n Nähor seiner Stat.
11 Vor dyr Stat herausst ließ yr de Kemmln an aynn Brunn lagern. Es war auf Nacht zuehin, um de Zeit, daa wo d Weiber ausherkemmend zo n Wasser Schöpfen.
12 Er gsait: "Trechtein, Got von meinn Herrn Abryham, laaß mi heint Glück habn und zaig yn meinn Herrn Abryham dein Huld!
13 I stee daa bei derer Quelln, und de Dirndln aus dyr Stat gaand ausherkemmen zo n Wasser Schöpfen.