11 Wie dös de einhaimischn Käninger saahend, gsagnd s: "Mein, dös ist villeicht ayn Tootnklag, hän?" Dösswögn haisst yn n Ättetn sein Dröshplaz aau "Güptntrauer"; enter n Jordn ligt der.
12 Yn n Jaaggenn seine Sün gmachend allss yso mit n Jaaggenn, wie yr s ien auftragn hiet.
13 Sö brangend n auf Käning und begruebnd n in dyr Zwislhöln. Dös Grundstückl bei Mämreit hiet dyr Abryham als Örbgrabstat von n Hettn Effron kaaufft.
14 Wie dyr Joseff seinn Vatern glögt hiet, gakeert yr auf Güptn zrugg, mitaynand mit seine Brüeder und allsand, wo mitzogn warnd, däß s bei seiner Leich dyrbei seind.
15 Wie yn n Joseff seine Brüeder saahend, däß iener Vater hinzogn war, wurd ien doch schieh: "Aber nit däß ietz öbbenn dyr Joseff doch wider de altn Sachenn vürherzieght und üns ietz allss haimzaln will, was myr iem antaan habnd?!"
16 Dösswögn liessnd s yn n Joseff dös wissn: "Dein Vater haat üns non kurz vor seinn Tood dös Ain gsait:
17 'Geetß zo n Joseff und sagtß iem: Vergib diend yn deine Brüeder iener Untaat und Sündd, wenn s aau ayn schlimme Sach war!' Und dös wär ietz ünser Bitt: Vergib yn de Knecht von deinn Vatern seinn Got iener Untaat!" Wie yr dös z wissn gakriegt, kaam yn n Joseff s Reern aus.