23 Dös taatnd s und gfüernd de fümf Künig aus dyr Höln ausher, önn Ruslhamer, önn Hebroner, dönn von Järmutt, dönn über Lächisch und önn Egloner.
24 Wie myn de Künig yn n Josenn brungen hiet, rief yr alle Isryheeler zamm und gsait zo de Feldhaauptleut bei iem: "Daa, steigtß yn dene Künig auf s Gnäck aufhin!" Sö kaamend zueher und gsötznd ien önn Fueß drauf.
25 Und dyr Josen gsait zo ien: "Brauchtß enk nit ferchtn und Angst habn! Seitß muetig und starch! Yso gaat s nömlich dyr Herr mit allsand enkerne Feindd machen, woß dyrmit kömpfen gaatß."
26 Dyrnaach dyrschlueg dyr Josen de Künig und ließ d Leichnäm an fümf Baeum aufhöngen. Daa dran blibnd s hinst auf Nacht höngen.
27 Wie d Sunn untergieng, befalh dyr Josen, däß s is von de Baeum abhertuend und eyn dö Höln einhinschmeissnd, wo sö si drinn verstöckt hietnd. Es wurdnd risige Stäin zuehingrollt. Dort lignd de Künig +heut non.
28 Eyn n nömlichnen Tag naam dyr Josen Mäckidä ein und ließ d Einwoner, önn Künig und allss, was glöbt in dyr Stat, ausrottn. Niemdd kaam aus. Mit n Mäckidärer Künig gmacht yr s grad yso wie mit dönn von Iereich.
29 Aft zog dyr Josen mit n gantzn Isryheel von Mäckidä auf Libny weiter und gapackt +dös an.