16 Dyr Josen ließ also zeitig eyn dyr Frueh Isryheel Stamm um Stamm antrötn, und es kaam dyr Stamm Juden ausher.
17 Von de Judnersippnen wurd auf dö von n Serach deutt. Bei dene gverengt si dyr Kraiß auf d Säbdi'er.
18 Dann ließ yr dönn sein Trucht Mann um Mann antrötn; daa kaam dyr Ächän Kärmisun, s Eniggl von n Säbdi Serachsun von de Judner ausher.
19 Dyr Josen gsait zo n Ächän: "Mein Sun, gib diend yn n Herrn, yn n Got von Isryheel, d Eer, und gib vor iem allss zue! Ausher mit dyr Spraach, wasst angstöllt haast; und verhil myr nixn!"
20 Dyr Ächän gantwortt yn n Josenn: "Also, s ist waar; i haan mi gögn önn Herrn, önn Got von Isryheel, versündigt. Also, dös haan i taan:
21 I saah unter dyr Beuttn aynn schoenen Schinärmantl und stuckerer zwai Teger Silber und aynn Goldbarrn mit über aynn Pfund; dös gweigt mi an, und i gstöck myr s ein. Es ist in meinn Zeltt verbachtlt, s Silber ganz zunterst."
22 Dyr Josen gschickt ain drum zo n Zeltt hin, und pfeilgrad warnd die Sachenn in n Ächän seinn Zeltt vergrabn, und s Silber zunterst.