14 Wie dyr Eier Künig draufer gyrgneusst, was loos war, braach yr mit seine Mänder allsand eilweil auf zog mit ien yn de Isryheeler eyn dyr Au drausst zgögn. Dös gwaiß yr nit, däß enterhalb ain auf dyr Päß laagnd.
15 Dyr Josen mit seine Isryheeler taat, wie wenn yr gschlagn wär, und flooh yn dyr Wüestn zue.
16 Ietz wurdnd allsand Kömpfer, wo non eyn dyr Stat drinn warnd, loosgschickt zuer Verfolgung. Sö grennend yn n Josenn naachhin und wurdnd yso allweil weiter von dyr Stat wöggglockt.
17 Nit ainer blib z Ei und Bettl hint; nän, alle gruckend aus, liessnd d Stat schuzloos hint und grumplnd yn de Isryheeler naachhin.
18 Daa gsait dyr Herr zo n Josenn: "Ströck dö Lantzn, wost eyn dyr Hand haast, auf Ei zue aus, weil i dyr dö Stat eyn d Hand gib."
19 Wie yr d Hand ausgströckt, braachend d Männer auf dyr Päß eilweis vürher, gstürmend eyn d Stat einhin, naamend s ein und gakenddnd allss an.
20 Wie si d Eier umgadraend, saahend s auf aynmaal aus dyr Stat aynn Raauch aufsteign. Aber sö kunntnd niemer vorwärts older zruggaus und kaamend niemer aus, denn aau yn n Josenn seine Leut, wo yn dyr Wüestn zue gfloohen warnd, gadraend si um und fielnd s an.