2 Yn n Josyfätt wurd dös gmeldt: "Ayn Risnharst stöpft von enter n Tootn Mör aus dyr Roetem gögn di auf. Sö seind schoon z Häzyzon-Tämär, also Enget."
3 Yn n Josyfätt wurd arg schieh; er gwill aynmaal önn Trechtein befraagn und ließ in n gantzn Judau ayn Fastn ausrueffen.
4 D Judauer kaamend zamm, däß sö syr von n Herrn ayn Hilf dyrbittnd.
5 Und dyr Josyfätt traat in n Herrn seinn Haus vor n neuen Vorhof vor d Samnung von de Judauer und Ruslhamer
6 und gabett: "O Trechtein, Got von ünserne Vätter, bist n nit du dyr Got in n Himml und Herrscher aau über allsand Haidnreicher? Dein ist d Macht und Herrlichkeit; gögn di steet kainer auf.
7 Haast n nit du, ünser Got, de Eingebornen vor deinn Volk Isryheel vertribn und iener Land für allzeit yn de Naachkemmen von n Abryham göbn, deinn Freund?
8 Sö liessnd si drinn nider, gabaund yn deinn Nam ayn Heiligtuem und gsagnd: