4 D Ruslhamer gmüessnd auf Anweisung von n Künig für de Priester und Brender iener Löbsucht sorgn, dyrmit si die voll yn n Herrn seinn Gsötz widmen kunntnd.
5 Kaaum war s angschafft, brangend d Isryheeler aau schoon önn Eerstlingsfand von n Traid, Most, Öl, Höng und Obst zueher, und nit weenig, und glifernd ienern gantzn Zehet ab.
6 De zuezognen Isryheeler brangend netty yso wie d Judauer selbn ienern Zehet von de Rinder und Schaaf und aau d Weihgaabn, wo s yn n Trechtein, ienern Got, gstiftnd. Daa kaam ganz schoen was zamm.
7 Eyn n drittn Maanet fiengend s dyrmit an, und hinst eyn s sibte gieng s yso weiter.
8 Wie aft dyr Hiskies mit de Amptner zuer Bschau von dene Stapfln kaam, prisnd s önn Trechtein und sein Volk Isryheel.
9 Dyr Hiskies gwundert si, däß daa so vil zammkemmen war, und gfraagt bei de Priester und Brender naach.
10 Daa gantwortt iem dyr Hoohpriester Äseries von de Zädocker: "Ja, gel, seit myr d Höb für n Herrn seinn Templ sämlnd, habn myr Narung in n Überfluß; yso haat dyr Herr sein Volk gsögnt."