2 Önn Jaaggenn, yn n Johannsn seinn Bruedern, ließ yr mit n Schwert hinrichtn.
3 Wie yr saah, däß dös bei de Judn guet ankaam, ließ yr aau önn Peetersn föstnemen. In dyr Lienshbrootzeit war dös.
4 Er schmiß n also eyn n Körker und ließ n von vier Rottn zo vier Kriegsknecht abwechslet bewachen. Naach Oostern haet yr n yn n Volk vorgfüert.
5 Dyr Peeters wurd also in n Gföngniss bewacht, und de Gmain gabett haiftig für iem zo n Herrgot.
6 Sele Nacht, vor n dyr Heret yn n Volk vorfüern gwill, schlief dyr Peeters zwischn zween Kriegsknecht. Er war zwifach ankött, und aau vor dyr Körkertür drausst stuenddnd non Postn.
7 Plitzlich traat ayn Trechteinengl ein, und ayn brehs Liecht gstraalt de Zelln aus. Er gabufft önn Peetersn an, däß yr n aufwöckt: "Schläun di; auf ietz!" Daa fielnd iem de Kötnen von de Höndd abher.
8 Und dyr Engl gsait iem: "Gurtnet di und lög dyr de Kläpperln an!" Dös taat yr, und dyr Engl gsait iem non: "So, und ietz deinn Mantl aau non, und aft geest mit!"