4 Er schmiß n also eyn n Körker und ließ n von vier Rottn zo vier Kriegsknecht abwechslet bewachen. Naach Oostern haet yr n yn n Volk vorgfüert.
5 Dyr Peeters wurd also in n Gföngniss bewacht, und de Gmain gabett haiftig für iem zo n Herrgot.
6 Sele Nacht, vor n dyr Heret yn n Volk vorfüern gwill, schlief dyr Peeters zwischn zween Kriegsknecht. Er war zwifach ankött, und aau vor dyr Körkertür drausst stuenddnd non Postn.
7 Plitzlich traat ayn Trechteinengl ein, und ayn brehs Liecht gstraalt de Zelln aus. Er gabufft önn Peetersn an, däß yr n aufwöckt: "Schläun di; auf ietz!" Daa fielnd iem de Kötnen von de Höndd abher.
8 Und dyr Engl gsait iem: "Gurtnet di und lög dyr de Kläpperln an!" Dös taat yr, und dyr Engl gsait iem non: "So, und ietz deinn Mantl aau non, und aft geest mit!"
9 Dann gieng yr aushin und dyr Peeters mit iem mit, aane z gneussn, däß yr wirklich von dönn Engl befreit wurd. Iem kaam s wie ayn Gesicht vür.
10 Sö giengend an dyr eerstn Wach vorbei und bei dyr zwaittn aau non und kaamend eyn s eiserne Aussntoor hin, und dös gieng von selbn auf. Daa traatnd s aushin und giengend non ayn Gassn weit, und auf ainmaal war dyr Engl furt.