35 Wie s Tag wurd, gschickt d Stat aine Schörgn und ließ ausrichtn: "Laaß die Mannen frei!"
36 Dyr Sultzer gsait s yn n Paulsn weiter: "D Stat haat d Ötsch gschickt; i soll enk freilaassn. Also geetß, und pfüett enk Got!"
37 Dyr Pauls aber gaab z bedenken: "Sö habnd üns aane Urtl offenscheinig gschlagn und eingspörrt, und dös, wo myr roemische Bürger seind! Und ietz schicketnd s üns klammhaimlich furt. Yso nit! Die sollnd non selber kemmen und üns aushingelaittn!"
38 D Ötscher gmeldnd dös bei dyr Stat. Die dyrschrackend nit schlecht, wie s ghoernd, däß dös Roemer warnd.
39 Daa kaamend s dyrher: "Gel, tuet üns fein wirklich laid!", und sö gaglaittnd s aushin: "Aber bitt gar schoen, kemmen tuetß niemer, gel?!"
40 Von n Gföngniss aus giengend de Zween zo dyr Lüdia. Daadl kaamend s mit de Glaaubignen zamm, spraachend ien Muet zue und zognd aft weiter.