1 Naach dönn verließ dyr Pauls Attn und gieng auf Krent.
2 Dort traaf yr aynn pfontzischn Judn, önn Adler, der was gnetty mit seinn Weib Priszila aus Wälischland kemmen war. Dyr Kaiser Klauz hiet nömlich allsand Judn aus Room ausgwisn. Dene Zwai schloß yr si an;
3 und weil s wie er Zelttmacher warnd, blib yr bei ien und garechtt dortn.
4 Aynn iedn Sams gleert yr in dyr Samnung und gsuecht Judn wie Gotsfärchtige zo n Überzeugn.
5 Wie aber dyr Sils und Timyteus aus Mächtn eintroffen warnd, gwidmt si dyr Pauls ganz yn dyr Auskünddung, um d Judn z überzeugn, däß dyr Iesen dyr Heiland ist.
6 Wie s aber gögn iem aufgadraend und grad non glösternd, gabeutlt yr si grad ab gögn ien: "Wenntß verdammt werdtß, dann seitß selbn d Schuld! *I* stee dyrfür +niemer grad. Mir glangt s; i gee ietz zo de Haidn."