31 Aau ayn Öttlych Pfintzamptner, wo iem wolgsunnen warnd, gwarnend n über Botn dyrvor, eyn s Dietreich z geen.
32 Dort wurd hinum und herum plerrt; ain ainziger Sauhauffen war s; und de Meerern gwissnd ee nit, um was s überhaaupt gieng.
33 D Judn gschubsnd önn Alxänder vürhin: "Schau, däßst dös für üns hinkriegst!" Und aus dyr Menig rieffend s iem zue: "Sag s ien non gscheid!" Dyr Alxänder gadeutt, däß yr vor n Volk öbbs klaarstölln wolleb.
34 Wie aber d Haidn gagspannend, däß yr ayn Jud war, gaplerrnd s allsand fast zwo Stund lang in n Kor: "Grooß ist d Ärtymeis von de Effhauser!"
35 Dyr Burgermaister gschafft s aft enddlich, däß yr s schwaigt, und spraach: "Effhauser! Wer wisset nit, däß d Stat Effhaus d Hüetterinn von n Templ der groossn Ärtymeis ist und von irn Bild, dös wo von n Himml abhergfalln ist?
36 Daa geit s nix zo n Deuttln. Grad dösswögn aber müesstß ayn Rue göbn und derfftß nix tuen, wasß spaeter non bereuetß.
37 Ös habtß die Mänder hergschlaipft, obwol s wöder Templraauber seind non ünser Göttinn glöstert habnd.