5 Dös kan myr dyr Hoohpriester und dyr gantze Hoohraat bstötignen. Von ien gakrieg i aau Brief an de jüdischn Brüeder in Zwötsch, dyrmit i aau daa drausst de Kristner gfangennimm und zuer Aburtlung auf Ruslham bring.
6 Wie i also unterwögs war und schoon kurz vor Zwötsch, daa gumstraalt mi auf aynmaal um Mittag umaynand von n Himml abher ayn brehs Liecht.
7 Mi ghaut s eyn n Bodm hin; und i ghoer ayn Stimm, wo zo mir gsait: 'Sag, Saul, zwö verfolgst n mi?'
8 I gfraag zrugg: 'Herr, wer bist n du?' Er gaab myr an: 'I bin dyr Iesen, dyr Nazeretter, dönn wost verfolgst.'
9 Meine Beglaitter saahend zwaar dös Liecht, ghoernd aber nit dö Stimm von dönn, wo gan mir spraach.
10 I gfraag: 'Herr, was willst n, däß i tuen soll?' Dyr Herr gantwortt: 'Stee auf und gee auf Zwötsch; dort gaat dyr allssand gsait werdn, wasst naach n Willn von n Herrgot tuen sollst.'
11 Weil mi aber dös scharffe Liecht blind gmacht hiet, gmüessnd mi meine Gförtn weisn; und yso kaam i aft auf Zwötsch.