2 Die gregt dös närrisch auf, däß de Zwölfbotn yn dyr Menig gleernd und gakünddnd, däß d Urstöndd von de Tootn mit n Iesenn Wirklichkeit wordn sei.
3 Sö naamend s föst und hieltnd s hinst eyn de naehste Frueh in n Kotter. Daadl war s auf Nacht zuehin.
4 Vil aber, wo de Prödig ghoert hietnd, wurdnd glaaubig, und de Zal von de Glaaubignen stig auferer fümftauset.
5 Naehste Frueh gversammlt si dyr Hoohraat in Ruslham, drunter de Dietwärt und Eewärt,
6 dyr Hoohpriester Hänns, dyr Kaiff, Johanns, Alxänder und de Andern allsand von n Hoohpriestergschlächt.
7 Sö liessnd de Zween vorfüern und gfraagnd s: "Mit was für ayner Vollmacht older in wem seinn Nam habtß n dös taan?"
8 Daa gantwortt ien dyr Peeters, erfüllt von n Heilignen Geist: "Ös Öbrigstn von n Volk; ös Dietwärt!