1 Dyr Sauls gwüett allweil non wie taeumisch gögn de Kebn von n Herrn und gabdroot s mit n Tood. Er gieng zo n Hoohpriester
2 und gyrbitt syr von iem Brief an d Samnungen in Zwötsch, däß yr de Kristner und Kristnerinnen, wo yr dort finddt, gfangener auf Ruslham bringen kan.
3 Unterwögs aber, wie yr schoon fast in Zwötsch war, gumstraalt n auf aynmaal ayn Liecht umbb n Himml.
4 Er gsturtzt hin und ghoert ayn Stimm zo iem sagn: "Sag, Sauls, zwö verfolgst n mi?"
5 Er gantwortt: "Wer bist n du, gueter Man?" Dyr Herr gaab iem an: "I bin dyr Iesen, dönn wasst verfolgst.
6 Stee auf und gee eyn d Stat einhin; daa drinn sagnd s dyr schoon, wasst tuen sollst."
7 Die, wo dyrbei warnd, brangend s Mäul niemer zue; sö ghoernd zwaar dö Stimm, saahend aber niemdd.