22 Aber aau ietz waiß i, däß dyr dyr Herrgot allss gibt, um wasst n bittst."
23 Dyr Iesen gsait zo irer: "Dein Brueder gaat dyrsteen."
24 D Marty gaab zrugg: "I waiß s schoon, däß yr dyrsteet, bei dyr Urstöndd an n Jüngstn Tag."
25 Dyr Iesen gerwidert irer: "I bin d Urstöndd; i bin s Löbn. Wer an mi glaaubt, der löbt, aau wenn yr stirbt;
26 und ayn Ieds, wo löbt und an mi glaaubt, gaat eebiglich nit sterbn. Glaaubst du daa dran?"
27 D Marty gantwortt iem: "Ja, Herr, i glaaub, däßst du dyr Heiland bist, dyr Sun Gottes, der Ain, wo eyn d Welt kemmen sollt."
28 Wie s dös gsait hiet, gholt s stillingen ir Schwöster Maria: "Du, dyr Maister wär daa und maint, du sollst kemmen!"